←  Psalms (22/150)  →
1. Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?
2. Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.
3. Oysa sen kutsalsın, İsrailin övgüleri üzerine taht kuran sensin.
4. Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.
5. Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.
6. Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.
7. Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,
8. ‹‹Sırtını RABbe dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!››
9. Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.
10. Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.
11. Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.
12. Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.
13. Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.
14. Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
15. Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.
16. Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.
17. Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.
18. Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.
19. Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!
20. Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!
21. Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!
22. Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:
23. Ey sizler, RABden korkanlar, Ona övgüler sunun! Ey Yakup soyu, Onu yüceltin! Ey İsrail soyu, Ona saygı gösterin!
24. Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.
25. Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.
26. Yoksullar yiyip doyacak, RABbe yönelenler Ona övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!
27. Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RABbe dönecek, Ulusların bütün soyları Onun önünde yere kapanacak.
28. Çünkü egemenlik RABbindir, Ulusları O yönetir.
29. Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve Onun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler Onun önünde.
30. Gelecek kuşaklar Ona kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.
31. O'nun kurtarışını, ‹‹Rab yaptı bunları›› diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.
←  Psalms (22/150)  →