| ← Proverbs (29/31) → |
| 1. | Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra. |
| 2. | Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud. |
| 3. | Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność. |
| 4. | Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją. |
| 5. | Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego. |
| 6. | Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się. |
| 7. | Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności. |
| 8. | Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew. |
| 9. | Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju. |
| 10. | Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego. |
| 11. | Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga. |
| 12. | Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni. |
| 13. | Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca. |
| 14. | Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie. |
| 15. | Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję. |
| 16. | Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają. |
| 17. | Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej. |
| 18. | Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest. |
| 19. | Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada. |
| 20. | Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim. |
| 21. | Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna. |
| 22. | Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy. |
| 23. | Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje. |
| 24. | Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go. |
| 25. | Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie. |
| 26. | Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego. |
| 27. | Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością. |
| ← Proverbs (29/31) → |