| ← Proverbs 5/31 → |
| ای پسر من، به حكمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر، | .1 |
| تا تدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت را نگاه دارد. | .2 |
| زیرا كه لبهای زن اجنبی عسل را می‌چكاند، و دهان او از روغن ملایم‌تر است. | .3 |
| لیكن آخر او مثل اَفْسَنتین تلخ است و بُرنده مثل شمشیر دودم. | .4 |
| پایهایش به موت فرو می‌رود، و قدمهایش به هاویه متمّسك می‌باشد. | .5 |
| به طریق حیات هرگز سالك نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی‌داند. | .6 |
| و الا´ن ای پسرانم مرا بشنوید، و از سخنان دهانم انحراف مورزید. | .7 |
| طریق خود را از او دور ساز، و به در خانه او نزدیك مشو. | .8 |
| مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهی، و سالهای خویش را به ستم‌كیشان. | .9 |
| و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود. | .10 |
| كه در عاقبتِ خود نوحه‌گری نمایی، هنگامی كه گوشت و بدنت فانی شده باشد، | .11 |
| و گویی چرا ادب را مكروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد، | .12 |
| و آوازمرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم. | .13 |
| نزدیك بود كه هر گونه بدی را مرتكب شوم، در میان قوم و جماعت. | .14 |
| آب را از منبع خود بنوش، و نهرهای جاری را از چشمه خویش. | .15 |
| جویهای تو بیرون خواهد ریخت، و نهرهای آب در شوارع عام، | .16 |
| و از آنِ خودت به تنهایی خواهد بود، و نه از آنِ غریبان با تو. | .17 |
| چشمه تو مبارك باشد، و از زن جوانی خویش مسرور باش، | .18 |
| مثل غزال محبوب و آهوی جمیل. پستانهایش تو را همیشه خرّم سازد، و از محبت او دائماً محفوظ باش. | .19 |
| لیكن ای پسر من، چرا از زن بیگانه فریفته شوی؟ و سینه زن غریب را در بر گیری؟ | .20 |
| زیرا كه راههای انسان در مدّنظر خداوند است، و تمامی طریقهای وی را می‌سنجد. | .21 |
| تقصیرهای شریر او را گرفتار می‌سازد، و به بندهای گناهان خود بسته می‌شود. | .22 |
| او بدون ادب خواهد مرد، و به كثرت حماقت خویش تلف خواهد گردید. | .23 |
| ← Proverbs 5/31 → |