| ← Proverbs 3/31 → |
| ای پسر من، تعلیم مرا فراموش مكن و دل تو اوامر مرا نگاه دارد، | .1 |
| زیرا كه طول ایام و سالهای حیات و سلامتی را برای تو خواهد افزود. | .2 |
| زنهار كه رحمت و راستی تو را ترك نكند. آنها را بر گردن خود ببند و بر لوح دل خود مرقوم دار. | .3 |
| آنگاه نعمت و رضامندی نیكو، در نظر خدا و انسان خواهی یافت. | .4 |
| به تمامی دل خود بر خداوند توكل نما و بر عقل خود تكیه‌مكن. | .5 |
| در همه راههای خود او را بشناس، و او طریقهایت را راست خواهد گردانید. | .6 |
| خویشتن را حكیم مپندار، از خداوند بترس و از بدی اجتناب نما. | .7 |
| این برای ناف تو شفا، و برای استخوانهایت مغز خواهد بود. | .8 |
| از مایملك خود خداوند را تكریم نما و از نوبرهای همه محصول خویش. | .9 |
| آنگاه انبارهای تو به وفور نعمت پر خواهد شد، و چرخشتهای تو از شیره انگور لبریز خواهد گشت. | .10 |
| ای پسر من، تأدیب خداوند را خوار مشمار، و توبیخ او را مكروه مدار. | .11 |
| زیرا خداوند هر كه را دوست دارد تأدیب می‌نماید، مثل پدرْ پسر خویش را كه از او مسرور می‌باشد. | .12 |
| خوشابحال كسی كه حكمت را پیدا كند، و شخصی كه فطانت را تحصیل نماید. | .13 |
| زیرا كه تجارت آن از تجارت نقره و محصولش از طلای خالص نیكوتر است. | .14 |
| از لعلها گرانبهاتر است و جمیع نفایس تو با آن برابری نتواند كرد. | .15 |
| به دست راست وی طول ایام است، و به دست چپش دولت و جلال. | .16 |
| طریقهای وی طریقهای شادمانی است و همه راههای وی سلامتی می‌باشد. | .17 |
| به جهت آنانی كه او را به دست گیرند، درخت حیات است و كسی كه به او متمّسك می‌باشد خجسته است. | .18 |
| خداوند به حكمت خود زمین را بنیاد نهاد، و به عقل خویش آسمان را استوار نمود. | .19 |
| به علم او لجّه‌ها مُنْشَّق گردید، و افلاك شبنم را می‌چكانید. | .20 |
| ای پسر من، این چیزها از نظر تو دور نشود. حكمت كامل و تمیز را نگاه دار. | .21 |
| پس برای جان تو حیات، و برای گردنت زینت خواهد بود. | .22 |
| آنگاه در راه خود به امنیت سالك‌خواهی شد، و پایت نخواهد لغزید. | .23 |
| هنگامی كه بخوابی، نخواهی ترسید و چون دراز شوی خوابت شیرین خواهد شد. | .24 |
| از خوف ناگهان نخواهی ترسید، و نه از خرابی شریران چون واقع شود. | .25 |
| زیرا خداوند اعتماد تو خواهد بود و پای تو را از دام حفظ خواهد نمود. | .26 |
| احسان را از اهلش باز مدار، هنگامی كه بجا آوردنش در قوّت دست توست. | .27 |
| به همسایه خود مگو برو و بازگرد، و فردا به تو خواهم داد، با آنكه نزد تو حاضر است. | .28 |
| بر همسایه‌ات قصد بدی مكن، هنگامی كه او نزد تو در امنیت ساكن است. | .29 |
| با كسی كه به تو بدی نكرده است، بی‌سبب مخاصمه منما. | .30 |
| بر مرد ظالم حسد مبر و هیچكدام از راههایش را اختیار مكن. | .31 |
| زیرا كج‌خلقان نزد خداوند مكروهند، لیكن سّر او نزد راستان است. | .32 |
| لعنت خداوند بر خانه شریران است. اما مسكن عادلان را بركت می‌دهد. | .33 |
| یقین كه مستهزئین را استهزا می‌نماید، اما متواضعان را فیض می‌بخشد. | .34 |
| حكیمان وارث جلال خواهند شد، اما احمقان خجالت را خواهند برد. | .35 |
| ← Proverbs 3/31 → |