| ← Proverbs 2/31 → |
| ای پسر من اگر سخنان مرا قبول می‌نمودی و اوامر مرا نزد خود نگاه می‌داشتی، | .1 |
| تا گوش خود را به حكمت فرا گیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی، | .2 |
| اگر فهم را دعوت می‌كردی و آواز خود را به فطانت بلند می‌نمودی، | .3 |
| اگر آن را مثل نقره می‌طلبیدی و مانند خزانه‌های مخفی جستجو می‌كردی، | .4 |
| آنگاه ترس خداوند را می‌فهمیدی، و معرفت خدا را حاصل می‌نمودی. | .5 |
| زیرا خداوند حكمت را می‌بخشد، و از دهان وی معرفت و فطانت صادر می‌شود. | .6 |
| به جهت مستقیمان، حكمت كامل را ذخیره می‌كند و برای آنانی كه در كاملّیت سلوك می‌نمایند، سپر می‌باشد، | .7 |
| تا طریقهای انصاف را محافظت نماید و طریق مقّدسان خویش را نگاه دارد. | .8 |
| پس آنگاه عدالت و انصاف را می‌فهمیدی، واستقامت و هر طریق نیكو را. | .9 |
| زیرا كه حكمت به دل تو داخل می‌شد و معرفت نزد جان تو عزیز می‌گشت. | .10 |
| تمیز، تو را محافظت می‌نمود، و فطانت، تو را نگاه می‌داشت، | .11 |
| تا تو را از راه شریر رهایی بخشد، و از كسانی كه به سخنان كج متكّلم می‌شوند. | .12 |
| كه راههای راستی را ترك می‌كنند، و به طریقهای تاریكی سالك می‌شوند. | .13 |
| از عمل بد خشنودند، و از دروغهای شریر خرسندند. | .14 |
| كه در راههای خود مُعَوّجند، و در طریقهای خویش كج‌رو می‌باشند. | .15 |
| تا تو را از زن اجنبی رهایی بخشد، و از زن بیگانه‌ای كه سخنان تملّق‌آمیز می‌گوید، | .16 |
| كه مُصاحبِ جوانی خود را ترك كرده، و عهد خدای خویش را فراموش نموده است. | .17 |
| زیرا خانه او به موت فرو می‌رود و طریقهای او به مردگان. | .18 |
| كسانی كه نزد وی روند برنخواهند گشت، و به طریقهای حیات نخواهند رسید. | .19 |
| تا به راه صالحان سلوك نمایی و طریقهای عادلان را نگاه داری. | .20 |
| زیرا كه راستان در زمین ساكن خواهند شد، و كاملان در آن باقی خواهند ماند. | .21 |
| لیكن شریران از زمین منقطع خواهند شد، و ریشه خیانتكاران از آن كنده خواهد گشت. | .22 |
| ← Proverbs 2/31 → |