| ← Job 39/42 → |
| «آیا وقت زاییدن بز كوهی را می‌دانی؟یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟ | .1 |
| آیا ماههایی را كه كامل می‌سازند حساب توانی كرد؟ یا زمان زاییدن آنهارا می‌دانی؟ | .2 |
| خم شده، بچّه‌های خود را می‌زایند و از دردهای خود فارغ می‌شوند. | .3 |
| بچّه‌های آنها قوّی شده، در بیابان نمّو می‌كنند، می‌روند و نزد آنها برنمی‌گردند. | .4 |
| كیست كه خر وحشی را رها كرده، آزاد ساخت، و كیست كه بندهای گورخر را باز نمود، | .5 |
| كه من بیابان را خانه او ساختم، و شوره‌زار را مسكن او گردانیدم؟ | .6 |
| به غوغای شهر استهزاء می‌كند و خروش رمه‌بان را گوش نمی‌گیرد. | .7 |
| دایره كوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد. | .8 |
| آیا گاو وحشی راضی شود كه تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟ | .9 |
| آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟ | .10 |
| آیا از اینكه قوّتش عظیم است بر او اعتماد خواهی كرد؟ و كار خود را به او حواله خواهی نمود؟ | .11 |
| آیا براو توكّل خواهی كرد كه محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع كند؟ | .12 |
| «بال شترمرغ به شادی متحرّك می‌شود و امّا پر و بال او مثل لقلق نیست. | .13 |
| زیرا كه تخمهای خود را به زمین وامی‌گذارد و بر روی خاك آنها را گرم می‌كند، | .14 |
| و فراموش می‌كند كه پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها را پایمال می‌كنند. | .15 |
| با بچّه‌های خود سختی‌می‌كند كه گویا از آن او نیستند؛ محنت او باطل است و متأسّف نمی‌شود. | .16 |
| زیرا خدا او را از حكمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است. | .17 |
| هنگامی كه به بلندی پرواز می‌كند، اسب و سوارش را استهزا می‌نماید. | .18 |
| «آیا تو اسب را قوّت داده و گردن او را به یال ملبّس گردانیده‌ای؟ | .19 |
| آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است. | .20 |
| در وادی پا زده، از قوّت خود وجد می‌نماید و به مقابله مسلّحان بیرون می‌رود. | .21 |
| بر خوف استهزاء كرده، هراسان نمی‌شود، و از دم شمشیر برنمی‌گردد. | .22 |
| تركش بر او چكچك می‌كند، و نیزه درخشنده و مزراق | .23 |
| با خشم و غیض زمین را می‌نوردد. و چون كَرِنّا صدا می‌كند نمی‌ایستد، | .24 |
| وقتی كه كَرِنّا نواخته شود هه‌هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌كند، و خروش سرداران و غوغا را. | .25 |
| آیا از حكمت تو شاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌كند؟ | .26 |
| آیا از فرمان تو عقاب صعود می‌نماید و آشیانه خود را به جای بلند می‌سازد؟ | .27 |
| بر صخره ساكن شده، مأوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع. | .28 |
| از آنجا خوراك خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد. | .29 |
| بچّه‌هایش خون را می‌مكند و جایی كه كشتگانند او آنجا است.» | .30 |
| ← Job 39/42 → |