| ← Job 36/42 → |
| و الِیهو باز گفت: | .1 |
| «برای من اندكی صبر كن تا تو را اعلام نمایم، زیرا از برای خدا هنوز سخنی باقی است. | .2 |
| عِلم خود را از دور خواهم آورد و به خالق خویش، عدالت را توصیف خواهم نمود. | .3 |
| چونكه حقیقت كلام من دروغ نیست، و آنكه در عِلم كامل است نزد تو حاضر است. | .4 |
| اینك خدا قدیر است و كسی را اهانت نمی‌كند و در قوّت عقل قادر است. | .5 |
| شریر را زنده نگاه نمی‌دارد و داد مسكینان را می‌دهد. | .6 |
| چشمان خود را از عادلان برنمی‌گرداند، بلكه ایشان را با پادشاهان بر كرسی تا به ابد می‌نشاند، پس سرافراشته می‌شوند. | .7 |
| امّا هرگاه به زنجیرها بسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار گردند. | .8 |
| آنگاه اعمال ایشان را به ایشان می‌نمایاند و تقصیرهای ایشان را از اینكه تكبّر نموده‌اند، | .9 |
| و گوشهای ایشان را برای تأدیب باز می‌كند، و امر می‌فرماید تا از گناه بازگشت نمایند. | .10 |
| پس اگر بشنوند و او را عبادت نمایند، ایام خویش را در سعادت بسر خواهند برد، و سالهای خود را در شادمانی. | .11 |
| و امّا اگر نشنوند از تیغ خواهند افتاد، و بدون معرفت، جان را خواهند سپرد. | .12 |
| امّا آنانی كه در دل، فاجرند غضب را ذخیره می‌نمایند، و چون ایشان را می‌بندد استغاثه نمی‌نمایند. | .13 |
| ایشان در عنفوان جوانی می‌میرند و حیات ایشان با فاسقان (تلف می‌شود). | .14 |
| مصیبت كشان را به مصیبت ایشان نجات می‌بخشد و گوش ایشان را در تنگی باز می‌كند. | .15 |
| «پس تو را نیز از دهان مصیبت بیرون می‌آورد، در مكان وسیع كه در آن تنگی نمی‌بود و زاد سفره تو از فربهی مملوّ می‌شد. | .16 |
| و تو از داوری شریر پر هستی، لیكن داوری و انصاف با هم مُلْتَصِقند. | .17 |
| باحذر باش مبادا خشم تو را به تعدّی ببرد، و زیادتی كفّاره تو را منحرف سازد. | .18 |
| آیا او دولت تو را به حساب خواهد آورد؟ نی، نه طلا و نه تمامی قوای توانگری را. | .19 |
| برای شب آرزومند مباش، كه امّت‌ها را از جای ایشان می‌برد. | .20 |
| با حذر باش كه به گناه مایل نشوی، زیرا كه تو آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای. | .21 |
| اینك خدا در قوّت خود متعال می‌باشد. كیست كه مثل او تعلیم بدهد؟ | .22 |
| كیست كه طریق او را به او تفویض كرده باشد؟ و كیست كه بگوید تو بی‌انصافی نموده‌ای ؟ | .23 |
| به یاد داشته باش كه اعمال او را تكبیر گویی كه درباره آنها مردمان می‌سرایند. | .24 |
| جمیع آدمیان به آنها می‌نگرند. مردمانْ آنها را از دور مشاهده می‌نمایند. | .25 |
| اینك‌خدا متعال است و او را نمی‌شناسیم، و شماره سالهای او را تفحّص نتوان كرد. | .26 |
| زیرا كه قطره‌های آب را جذب می‌كند و آنها باران را از بخارات آن می‌چكاند. | .27 |
| كه ابرها آن را به شدّت می‌ریزد و بر انسان به فراوانی می‌تراود. | .28 |
| آیا كیست كه بفهمد ابرها چگونه پهن می‌شوند، یا رعدهای خیمه او را بداند؟ | .29 |
| اینك نور خود را بر آن می‌گستراند و عمق‌های دریا را می‌پوشاند. | .30 |
| زیرا كه به واسطه آنها قوم‌ها را داوری می‌كند، و رزق را به فراوانی می‌بخشد. | .31 |
| دستهای خود را با برق می‌پوشاند، و آن را بر هدف مأمور می‌سازد. | .32 |
| رعدش از او خبر می‌دهد و مواشی از برآمدن او اطّلاع می‌دهند. | .33 |
| ← Job 36/42 → |