| ← Job 33/42 → |
| « لیكن ای ایوب، سخنان مرا استماع نما و به تمامی كلام من گوش بگیر. | .1 |
| اینك الا´ن دهان خود را گشودم، و زبانم در كامم متكلّم شد. | .2 |
| كلام من موافق راستی قلبم خواهد بود و لبهایم به معرفت خالص تنطّق خواهد نمود. | .3 |
| روح خدا مرا آفریده، و نفخه قادرمطلق مرا زنده ساخته است. | .4 |
| اگر می‌توانی مرا جواب ده، و پیش روی من، كلام را ترتیب داده بایست. | .5 |
| اینك من مثل تو از خدا هستم، و من نیز از گِل سرشته شده‌ام. | .6 |
| اینك هیبت من تو را نخواهد ترسانید، و وقار من بر تو سنگین نخواهد شد. | .7 |
| «یقیناً در گوش من سخن گفتی و آواز كلام تو را شنیدم | .8 |
| كه گفتی من زكی و بی‌تقصیر هستم؛ من پاك هستم و در من گناهی نیست. | .9 |
| اینك اوعلّتها برمن می‌جوید و مرا دشمن خود می‌شمارد. | .10 |
| پایهایم را در كُنده می‌گذارد و همه راههایم را مراقبت می‌نماید. | .11 |
| هان در این امر تو صادق نیستی. من تو را جواب می‌دهم، زیرا خدا از انسان بزرگتر است. | .12 |
| چرا با او معارضه می‌نمایی، از این جهت كه از همه اعمال خود اطّلاع نمی‌دهد؟ | .13 |
| زیرا خدا یك دفعه تكلّم می‌كند، بلكه دو دفعه و انسان ملاحظه نمی‌نماید. | .14 |
| در خواب، در رؤیای شب، چون خواب سنگین بر انسان مستولی می‌شود، حینی كه در بستر خود در خواب می‌باشد. | .15 |
| آنگاه گوشهای انسان را می‌گشاید و تأدیب ایشان را ختم می‌سازد. | .16 |
| تا انسان را از اعمالش برگرداند و تكبّر را از مردمان بپوشاند. | .17 |
| جان او را از حفره نگاه می‌دارد و حیات او را از هلاكت شمشیر. | .18 |
| با درد در بستر خود سرزنش می‌یابد، و اضطراب دایمی در استخوانهای وی است. | .19 |
| پس جان او نان را مكروه می‌دارد و نفس او خوراك لطیف را. | .20 |
| گوشت او چنان فرسوده شد كه دیده نمی‌شود و استخوانهای وی كه دیده نمی‌شد برهنه گردیده است. | .21 |
| جان او به حفره نزدیك می‌شود و حیات او به هلاك‌كنندگان. | .22 |
| «اگر برای وی یكی به منزله هزار فرشته یا متوسطی باشد، تا آنچه را كه برای انسان راست است به وی اعلان نماید، | .23 |
| آنگاه بر او ترحّم نموده، خواهد گفت: او را از فرو رفتن به هاویه برهان، من كفّاره‌ای پیدا نموده‌ام. | .24 |
| گوشت او از گوشت طفل لطیف‌تر خواهد شد. و به ایام جوانی خود خواهد برگشت. | .25 |
| نزد خدا دعا كرده، او را مستجاب خواهد فرمود، و روی او را با شادمانی‌خواهد دید. و عدالت انسان را به او رّد خواهد نمود. | .26 |
| پس در میان مردمان سرود خوانده، خواهد گفت: گناه كردم و راستی را منحرف ساختم، و مكافات آن به من نرسید. | .27 |
| نفس مرا از فرورفتن به هاویه فدیه داد، و جان من، نور را مشاهده می‌كند. | .28 |
| اینك همه این چیزها را خدا به عمل می‌آورد، دو دفعه و سه دفعه با انسان. | .29 |
| تا جان او را از هلاكت برگرداند و او را از نور زندگان، منوّر سازد. | .30 |
| ای ایوب متوجّه شده، مرا استماع نما، و خاموش باش تا من سخن رانم. | .31 |
| اگر سخنی داری به من جواب بده؛ متكلّم شو زیرا می‌خواهم تو را مبرّی سازم. | .32 |
| و اگر نه، تو مرا بشنو. خاموش باش تا حكمت را به تو تعلیم دهم.» | .33 |
| ← Job 33/42 → |