← Job 15/42 → |
پس الیفاز تیمانی در جواب گفت: | .1 |
«آیا مرد حكیم، از علمِ باطل جواب دهد؟ و بطن خود را از باد شرقی پر سازد؟ | .2 |
آیا به سخن بیفایده محاجّه نماید؟ و به كلماتی كه هیچ نفع نمیبخشد؟ | .3 |
امّا تو خداترسی را ترك میكنی و تقوا را به حضور خدا ناقص میسازی. | .4 |
زیرا كه دهانت، معصیت تو را ظاهر میسازد و زبان حیلهگران را اختیار میكنی. | .5 |
دهان خودت تو را ملزم میسازد و نه من، و لبهایت بر تو شهادت میدهد. | .6 |
آیا شخص اوّل از آدمیان زاییده شدهای؟ و پیش از تلّها به وجود آمدهای؟ | .7 |
آیا مشورت مخفی خدا را شنیدهای و حكمت را بر خود منحصر ساختهای؟ | .8 |
چه میدانی كه ما هم نمیدانیم؟ و چه میفهمی كه نزد ما هم نیست؟ | .9 |
نزد ما ریش سفیدان و پیران هستند كه در روزها از پدر تو بزرگترند. | .10 |
آیا تسلّیهای خدا برای تو كم است و كلام ملایم با تو؟ | .11 |
چرا دلت تو را میرباید ؟ و چرا چشمانت را بر هم میزنی | .12 |
كه روح خود را به ضّد خدا بر میگردانی، و چنین سخنان را از دهانت بیرون میآوری؟ | .13 |
«انسان چیست كه پاك باشد، و مولود زن كه عادل شمرده شود؟ | .14 |
اینك بر مقدّسان خود اعتماد ندارد، و آسمانها در نظرش پاك نیست. | .15 |
پس از طریق اولی انسان مكروه و فاسد كه شرارت را مثل آب مینوشد. | .16 |
من برای تو بیان میكنم، پس مرا بشنو و آنچه دیدهام حكایت مینمایم؛ | .17 |
كه حكیمان آن را از پدران خود روایت كردند و مخفی نداشتند، | .18 |
كه به ایشان به تنهایی زمین داده شد، و هیچ غریبی از میان ایشان عبور نكرد؛ | .19 |
شریر در تمامی روزهایش مبتلای درد است و سالهای شمرده شده برای مرد ظالم مهیا است. | .20 |
صدای ترسها در گوش وی است. در وقت سلامتی تاراجكننده بر وی میآید. | .21 |
باور نمیكند كه از تاریكی خواهد برگشت و شمشیر برای او مراقب است. | .22 |
برای نان میگردد و میگوید كجاست. و میداند كه روز تاریكی نزد او حاضر است. | .23 |
تنگی و ضیق او را میترساند، مثل پادشاه مهیای جنگ بر او غلبه مینماید. | .24 |
زیرا دست خود را به ضدّ خدا دراز میكند و بر قادر مطلق تكبّر مینماید. | .25 |
با گردن بلند بر او تاخت میآورد، با گُلمیخهای سخت سپر خویش، | .26 |
چونكه روی خود را به پیه پوشانیده، و كمر خود را با شَحم ملبّس ساخته است. | .27 |
و در شهرهای ویران و خانههای غیرمسكون كه نزدیك به خراب شدن است ساكن میشود. | .28 |
او غنی نخواهد شد و دولتش پایدار نخواهد ماند، و املاك او در زمین زیاد نخواهدگردید. | .29 |
از تاریكی رها نخواهد شد، و آتش، شاخههایش را خواهد خشكانید، و به نَفْخِه دهان او زائل خواهد شد. | .30 |
به بطالت توكّل ننماید و خود را فریب ندهد، والاّ بطالت اجرت او خواهد بود. | .31 |
قبل از رسیدن وقتش تماماً ادا خواهد شد و شاخه او سبز نخواهد ماند. | .32 |
مثل مو، غوره خود را خواهد افشاند، و مثل زیتون، شكوفه خود را خواهد ریخت؛ | .33 |
زیرا كه جماعت ریاكاران، بیكس خواهند ماند، و خیمههای رشوهخواران را آتش خواهد سوزانید. | .34 |
به شقاوت حامله شده، معصیت را میزایند و شكم ایشان فریب را آماده میكند.» | .35 |
← Job 15/42 → |