| ← 2Samuel 22/24 → |
| و داود در روزی كه خداوند او را از دست جمیع دشمنانش و از دست شاؤل رهایی داد، كلمات این سرود را برای خداوند انشا نمود. | .1 |
| و گفت: « خداوند صخرۀ من و قلعۀ من و رهانندۀ من است. | .2 |
| خدای صخرۀ من كه بر او توكّل خواهم نمود، سپر من و شاخ نجاتم، برج بلند و ملجای من، ای نجات دهندۀ من، مرا از ظلم خواهی رهانید. | .3 |
| خداوند را كه سزاوار كلِّ حمد است، خواهم خواند. پس از دشمنان خود خلاصی خواهم یافت. | .4 |
| زیرا كه موجهای موت مرا احاطه نموده، و سیلهای عصیان مرا ترسانیده بود. | .5 |
| رَسَنهای گور مرا احاطه نمودند. دامهای موت‌مرا دریافتند. | .6 |
| در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش دعا نمودم، و او آواز مرا از هیكل خود شنید و استغاثۀ من به گوش وی رسید. | .7 |
| آنگاه زمین متزلزل و مرتعش گردید و اساسهای آسمان بلرزیدند و از حدّت خشم او متحرك گردیدند. | .8 |
| از بینی وی دود متصاعد شد و از دهان او آتش سوزان درآمد و اخگرها از آن افروخته گردید. | .9 |
| و او آسمانها را خم كرده، نزول فرمود و تاریكی غلیظ زیر پایهایش بود. | .10 |
| بر كروبین سوار شده، پرواز نمود، و بر بالهای باد نمایان گردید. | .11 |
| ظلمت را به اطراف خود سایبانها ساخت، و اجتماع آبها و ابرهای متراكم افلاك را. | .12 |
| از درخشندگی‌ای كه پیش روی وی بود، اخگرهای آتش افروخته گردید. | .13 |
| خداوند از آسمان رعد نمود و حضرت اعلی آواز خویش را مسموع گردانید. | .14 |
| تیرها فرستاده، ایشان را پراكنده ساخت و برق را جهانیده، ایشان را سراسیمه گردانید. | .15 |
| پس عمق‌های دریا ظاهر شد و اساسهای ربع مسكون منكشف گردید، از توبیخ خداوند و از نفخۀ باد بینی وی. | .16 |
| از اعلی علّیین فرستاده، مرا گرفت و از آبهای بسیار مرا بیرون كشید. | .17 |
| مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد، و از مبغضانم، چونكه از من قویتر بودند. | .18 |
| در روز شقاوت من، ایشان مرا دریافته بودند، لیكن خداوند تكیه‌گاه من بود. | .19 |
| مرا به مكان وسیع بیرون آورد و مرا خلاصی داد چونكه به من رغبت می‌داشت. | .20 |
| پس خداوند مرا به حسب عدالتم جزا خواهد داد، و به حسب پاكیزگی دستم مرا مكافات خواهد رسانید. | .21 |
| زیرا كه طریق‌های خداوند را حفظ نمودم و از خدای خویش عصیان نورزیدم. | .22 |
| چونكه جمیع احكام او در مدّ نظر من است و از فرایض او انحراف نورزیدم. | .23 |
| و به حضور او كامل شدم و از عصیان ورزیدن، خویشتن را بازداشتم. | .24 |
| بنابراین خداوند مرا به حسب عدالتم جزا داد و بر حسب صداقتی كه در نظر وی داشتم. | .25 |
| با شخص رحیم، خویشتن را رحیم خواهی نمود و با مرد كامل با كاملیت رفتار خواهی كرد. | .26 |
| با شخص طاهر به طهارت عمل خواهی نمود و با كج خُلقان مخالفت خواهی كرد. | .27 |
| و قوم مستمند را نجات خواهی داد. اما چشمان تو بر متكبران است تا ایشان را پَست گردانی. | .28 |
| زیرا كه تو ای خداوند ، نور من هستی و خداوند ، تاریكی مرا به روشنایی مبدل خواهد ساخت. | .29 |
| زیرا كه به استعانت تو بر لشكری تاخت آوردم و به مدد خدای خود بر حصارها جست و خیز نمودم. | .30 |
| و اما خدا، طریق وی كامل است؛ و كلام خداوند مُصفّا؛ و او برای جمیع متوكلانش سپر می‌باشد. | .31 |
| زیرا كیست خدا غیر از یهُوَه؟ و كیست صخره غیر از خدای ما؟ | .32 |
| خدا قلعۀ استوار من است. و طریق مرا كامل‌می‌سازد. | .33 |
| و پایهایم را مثل پای غزال می‌گرداند، و مرا بر مكانهای بلندم برپا می‌دارد. | .34 |
| دستهای مرا به جنگ تعلیم می‌دهد، و به بازوی خود كمان برنجین را می‌كشم. | .35 |
| و سپر نجات خود را به من خواهی داد، و لطف تو مرا بزرگ خواهد ساخت. | .36 |
| قدمهای مرا در زیر من وسعت دادی كه پایهایم نلغزید. | .37 |
| دشمنان خود را تعاقب نموده، ایشان را هلاك خواهم ساخت، و تا نابود نشوند بر نخواهم گشت. | .38 |
| ایشان را خراب كرده، خُرد خواهم ساخت تا دیگر برنخیزند، و زیر پایهایم خواهند افتاد. | .39 |
| زیرا كمر مرا برای جنگ به قوّت خواهی بست، و آنانی را كه به ضدّ من برخیزند در زیر من خم خواهی ساخت. | .40 |
| و دشمنانم را پیش من منهزم خواهی كرد تا خصمان خود را منقطع سازم. | .41 |
| فریاد برمی‌آورند، اما رهاننده‌ای نیست؛ و به سوی خداوند ، لیكن ایشان را اجابت نخواهد كرد. | .42 |
| پس ایشان را مثل غبار زمین نرم می‌كنم و مثل گل كوچه‌ها كوبیده، پایمال می‌سازم. | .43 |
| و تو مرا از مخاصمات قوم من خواهی رهانید، و مرا برای سرداری امت‌ها حفظ خواهی كرد، و قومی را كه نشناخته بودم، مرا بندگی خواهند نمود. | .44 |
| غریبان نزد من تذلّل خواهند كرد و به مجرد شنیدن من، مرا اطاعت خواهند نمود. | .45 |
| غریبان پژمرده خواهند گردید و از مكانهای مخفی خود با ترس بیرون خواهند آمد. | .46 |
| خداوند زنده است و صخرۀ من متبارك و خدای صخرۀ نجات من متعال باد. | .47 |
| ای خدایی كه برای من انتقام می‌كشی و قومها را زیر من پست می‌سازی، | .48 |
| و مرا از دست دشمنانم بیرون می‌آوری و بر مقاومت‌كنندگانم مرا بلند می‌گردانی. تو مرا از مرد ظالم خلاصی خواهی داد. | .49 |
| بنابراین ای خداوند ، تو را در میان امت‌ها حمد خواهم گفت، و به نام تو ترنّم خواهم نمود. | .50 |
| نجات عظیمی برای پادشاه خود می‌نماید. و برای مسیح خویش رحمت را پدید می‌آورد. به جهت داود و ذریت وی تا ابدالا´باد.» | .51 |
| ← 2Samuel 22/24 → |