←  Psalms (78/150)  →

---

1.

Внимавајте лу е Мои на законот Мој, нека чуе увото ваше што зборува устата Моја.

2.

Ја отворам устата своја за парабола и ке зборувам за непознатите работи од старо време.

3.

Се чувме и дознавме и што ни раскажуваа татковците наши,

4.

не остана сокриено од нивните деца, зашто на идниот род му се раскажуваше славата на Господа и силата Негова, и чудесата Негови што Он ги изврши.

5.

Он подигна сведоштво во Јакова и положи закон во Израилот, и им заповеда на татковците наши сето тоа да им го објават на децата свои,

6.

за да знае идниот род, децата, што ке се родат, та и тие во свое време да им раскажуваат на своите деца,

7.

да ги полагаат надежите свои на Бога, да не ги забораваат делата Божји, да ги чуваат Неговите заповеди

8.

и да не бидат како татковците нивни - род упорен и бунтовен, непостојан по срце и не му остана верен на Бога со духот свој.

9.

Синовите Ефремови, вооружени, стрелајки со лакови, отстапија во денот на битката:

10.

тие не го запазија заветот на Бога и не сакаа да одат по Неговиот закон.

11.

Ги заборавија Неговите добрини и чудеса, што им ги беше покажал,

12.

чудесата што пред очите на нивните татковци ги направи во Египетската земја, во полето Танеос;

13.

го раздвои морето и ги преведе преку него, и ги постави водите како мев;

14.

дење ги водеше со облак, а по цела нок - со огнена свтлина;

15.

разби карпа во пустињата и ги напои како од голема бездна.

16.

Од карпата изведе вода, и води потекоа како реки.

17.

Но ти е продолжуваа и понатаму да грешат пред Него и да Ги огорчуваат Севишниот во пустињата:

18.

го искушуваат Бога со срцето свое, барајки храна за своите души,

19.

па го нападнаа Бога, велејки "Може ли Бог да приготви трпеза во пустиња?"

20.

Ете, Он удри во карпата - и бликнаа води, потекоа потоци. Може ли Он да му даде и леб, може ли да му приготви трпеза на Својот народ?

21.

Поради ова што го чу, Господ ги презре и пламна во гнев, и оган се разгоре против Јакова и гнев се крена против Израилот,

22.

затоа што не поверуваа во Бога и не се надеваат на спасението од Него.

23.

Он им заповеда на облаците одозгора и се отворија вратите на небесата,

24.

па ги одожди со мана за храна, и им даде леб небесен.

25.

Леб ангелски јадеше човекот: Он им испрати храна до наситување.

26.

Го раздвижи од небото јужниот ветар и со силата Своја го дотера југозападниот ветар,

27.

па ги одожди со месо како со прав и со птици пернати како со песок морски:

28.

ги нафрла среде нивниот табор, околу нивните живеалишта,

29.

и тие јадеа и се заситија: и тоа што го сакаа, им го даде.

30.

Но уште не беше милана нивната желба, и храната уште им беше во устата нивна,

31.

а гневот Божји дојде врз нив, ги уби нивните најсилни и Израилевите момчиња ги погуби.

32.

При сето тоа тие продолжуваа да грешат и не поверуваа во чудесата Негови.

33.

И така им минеа дните нивни во суета и годините нивни во смутови.

34.

Кога ги убиваше, тогаш Го бараа, се обрнуваа и прибегнуваа кон Бога,

35.

и се секаваа дека Бог е нивни помошник и дека Севишниот Бог е нивни избавител:

36.

и со устата своја Го мамеа, а со јазикот свој лажеа пред Него;

37.

но срцето нивно не Му беше наполно верно, и тие не беа цврсти во заветот Негов.

38.

Но Он, Милостивиот, им го простуваше гревот и не ги истребуваше, многупати ја отстрануваше јароста Своја и не го разгоруваше сиот Свој гнев:

39.

но Он знаеше дека се тие тело и здив што оди и не се врака.

40.

Колкупати Го беа загорчувале во пустињата и Го беа разгневувале во безводната земја!

41.

И отстапуваа и одново Го искушуваа Бога и Го раздразнуваа Светецот Израилев;

42.

не се секаваа на Неговата рака, ни на денот кога Он ги избави од оној, што ги оскрбуваше;

43.

кога ги покажа во Египет Своте знаци и во полето Тенеос - Своите чудеса;

44.

и ги претвори реките нивни и потоците нивни во крв, за да не можат да пијат;

45.

испрати на нив бубачки да ги боцкаат и жаби да ги погубуваат;

46.

житото нивно го предаде на гасеници и трудот нивни на скакулци;

47.

лозјата им ги исчука со град и смоквите нивни - со слана.

48.

и добитокот нивни го уништи со град, а имотот нивни - со оган;

49.

го испрати врз нив гневот на јароста Своја, јарост, и гнев, и маки - одред зли ангели;

50.

го отвори патот на Својот гнев, не ги поштеди од смрт ни душите нивни и добитокот нивни го предаде на помор;

51.

уништи се што беше првородено во Египет, привините од нивниот труд во Храмовите населби.

52.

Тогаш го поведе Својот народ како овци, и ги водеше како стадо преку пустињата:

53.

ги водеше сигурно, и тие не се уплашија; непријателите нивни ги покри морето -

54.

и Ги воведе во светата Своја гора, онаа, која десницата Негова ја беше придобила;

55.

и ги изгони од пред лицето нивно народите, а земјата им ја раздели со жреб во нивно наследство, и ги насели Израилевите колена во полињата нивни.

56.

Но Ти го искушуваа и Го огорчуваа Бога Севишниот и не ги пазеа наредбите Негови.

57.

Отстапија и се оттргнаа како татковците нивни, се претворија во искривен лак.

58.

Го разгневуваа на ридовите свои и со своите идоли Го раздразнуваа.

59.

Бог го чу тоа, ги презре и многу го понизи Израилот;

60.

ја отфрли скинијата во Силом, во која се всели Он ме у лу ето;

61.

и ја предаде во ропство нивната крепост и убавината нивна во рацете на непријателот;

62.

па го предаде Својот народ на меч и го презре Своето наследство.

63.

Момчињата нивни оган ги голташе, и за девиците нивни немаше брачни песни;

64.

свештениците нивни па аа од меч, и вдовиците нивни не беа оплакувани.

65.

Тогаш се разбуди Господ како од сон, како јунак од вино совладан,

66.

и го порази непријателите Свои од зад грб и ги предаде на вечен срам.

67.

И го отфрли Јосифовиот шатор и не го избра коленото Ефермово,

68.

туку го избра коленото Јудино, гората Сион, која ја возљуби.

69.

И изгради светилиште Свое како небото и како земјата го утврди за секогаш,

70.

и го избра Давида својот слуга, го зеде од овчите стада,

71.

и од овците што се јагнат го доведе за да го пасе народот Негов, Јакова, и Израилот, наследството Негово.

72.

И Он ги пасеше со чисто срце и ги водеше со Својата мудра рака.

---

←  Psalms (78/150)  →