← Nehemiah (4/13) → |
1. | Кога чу Санавалат, дека ги sидаме sидовите, се налути и додеваше многу и се подигруваше со Јудејците; |
2. | и зборуваше пред браката свои и пред самариските воени лу е, велејки: "Што прават тие проклети Јудејци? Зар ке им го дозволат тоа? Зар тие ке принесат жртви? Зар ке завршат некогаш? Зар ке ги оживеат камењата од купиштата прав, и притоа изгорени?" |
3. | А до него Товија, Амонитецот, рече: "Нека го sидаат; ке мине лисицата и ке ги срине камените sидови нивни." |
4. | Чуј, Боже наш, на каков презир сме, и сврти ја таа нивна подигравка врз главите нивни, предај ги на презир во земја во пленство. |
5. | Не ги прикривај беззаконијата нивни, и гревот нивни да не биде избришан пред лицето Твое, бидејки Те огорчија оние што sидаат. |
6. | Ние сепак го градевме sидот, и целиот sид високо беше поврзан до половината негова. И на народот му беше при срце да работи. |
7. | Кога слушнаа Санавалат и Товија, и Аралците, и Амонитите, и Азотите, дека ерусалиските sидови се возобновуваат, дека расипаното почна да се исполнува, многу се разгневија. |
8. | И се договорија да одат заедно да војуваат против Ерусалим и да го разрушат. |
9. | А ние му се молевме на нашиот Бог и поставивме спроти нив стража дење и ноке, за да се спасиме од нив. |
10. | Но Јудејците рекоа: "Ослабна силата на носачите, а земја од урнатините има многу; не можеме да го градиме sидот." |
11. | А непријателите наши, пак, велеа: "Нема да успеат и нема да видат, кога наеднаш ке влеземе ме у нив, ке ги убиеме, и ке ја запреме работата." |
12. | Доа аа Јудејците, што живееја до нив, и ни говореа на десетина пати од сите места дека ке не нападнат, |
13. | тогаш по ниските места на градот, зад sидот, по сувите места, го поставија народот по родови со мечевите нивни, со копјата нивни и со лаковите нивни. |
14. | Па погледнав и станав, та им реков на првенците и војводите и на другиот народ: "Не плашете се од нив; помнете Го Господа велик и страшен и бијте се за браката свои, за синовите свои, за керките свои, за жените свои и за куките свои." |
15. | Кога слушнаа нашите непријатели, дека ни е познато што кројат, тогаш Бог го растури нивниот заговор, и ние сите се вративме кај sидот, секој на својата работа. |
16. | Од тој ден половината од младите при мене се нао аа на работа, а другата половина нивна стоеја со копја, штитови, лакови и оклопи; а војводите нивни беа зад целиот дом Јудин. |
17. | Оние, што го градеа sидот и носеа товари, што им се наложуваа, со едната рака ја вршеа работата, а во другата рака држеа копје. |
18. | Сите градители беа препашани со меч околу половината, и така градеа, а до мене беше трубачот. |
19. | И им реков на првенците и началниците и на другиот народ: "Работата е голема и просторна, а ние сме распрснати по sидот и оддалечени едни од други; |
20. | затоа, од каде ке чуете трубен звук, во тоа место собирајте се при нас: Бог наш ке се бори за нас." |
21. | Така ја теравме работата; и половината ги држеа копјата откако зората се појави, додека sвездите да излезат. |
22. | Освен тоа, истовремено му бев порачал на народот да нокеваат во Ерусалим сите со слугите свои, - и да бидат тие кај нас ноке на стража, а дење на работа. |
23. | И ниту јас, ниту браката мои, ниту стражарите, што ме придружуваа, не ги соблекувавме облеките свои, и секој од нас имаше при рака меч и вода. |
← Nehemiah (4/13) → |