←  Luke (2/24)  →
1. Bо она време цезарот Август издаде заповед за попис на сите жители.
2. Тоа беше прв попис за време на управувањето на Квириниј во Сирија.
3. И сите одеа да бидат запишани, секој во својот град.
4. Така, и Јосиф отиде од Галилеја, од градот Назарет, горе во Јудеја, во Давидовиот град, наречен Bитлеем, затоа што беше од домот и родот на Давид,
5. да се запише со Марија, својата свршеничка, која беше бремена.
6. А токму кога беа таму, и дојде времето за раѓање,
7. и го роди својот Син, првенец, па го пови и Го легна в јасли, зашто за нив немаше место во анот.
8. А во тој ист крај некои пастири ноќеваа на отворено, чувајќи го своето стадо.
9. И одеднаш Господов ангел застана пред нив и Господовата слава ги осветли, па многу се исплашија.
10. Ангелот, пак, им рече: "Не бојте се, зашто еве, ви носам добра вест, голема радост, која ќе биде за сите народи:
11. зашто денес, во Давидовиот град, ви се роди Спасител Кој е Христос Господ.
12. И ова ќе ви биде знак: ќе најдете Бебе повиено, како лежи в јасли!"
13. И одеднаш со ангелот се појави многубројно небесно воинство кое Го славеше Бог, велејќи:
14. "Слава на Бога во висините и на земјата мир меѓу луѓето кои се по Неговата волја!"
15. А кога ангелите си отидоа од кај нив на небото, пастирите си зборуваа еден на друг: "Да појдеме до Bитлеем и да го видиме тоа што се случило таму, за кое ни соопшти Господ!"
16. И на брзаница дојдоа и ги најдоа Марија и Јосиф, и Бебето како лежи во јасли.
17. А штом ги видоа, кажаа сè што им беше речено за Детето.
18. И сите што слушнаа, се восхитуваа на тоа што им го рекоа пастирите.
19. А Марија ги запамети сите тие зборови и размислуваше за нив во своето срце.
20. Пастирите се вратија, славејќи и фалејќи го Бог, за сè што чуја и видоа, токму онака како што им беше речено.
21. И кога навршија осум дена, за Неговото обрежување, Му го дадоа името Исус, како што Го нарече ангелот, пред Неговото зачнување.
22. И кога се навршија деновите на нејзиното исчистување, според Мојсеевиот Закон, Го донесоа во Ерусалим за да Го принесат пред Господ,
23. како што е напишано во Господовиот Закон: "Секое првородено машко, да Му се посвети на Господ!",
24. и да се принесе жртва, како што е речено во Господовиот Закон - две гугутки или два гулаба.
25. И ете, во Ерусалим живееше човек по име Симеон, и тоа човек праведен и побожен, кој ја чекаше израеловата утеха, а Светиот Дух беше над него.
26. Нему, преку Светиот Дух, му беше кажано дека нема да види смрт сè додека не Го види Господовиот Помазаник.
27. И, воден од Духот, дојде во Храмот. И кога родителите Го внесоа детето Исус, за да го извршат врз Него обичајот на Законот,
28. Го зеде во своите раце, Го благослови Бога и рече:
29. "Сега, Господару, го отпушташ Својот слуга, во мир, според Твојот збор,
30. зашто моите очи го видоа Твоето спасение,
31. кое го подготви пред лицето на сите луѓе,
32. светлина за откровение на народите и слава на Твојот народ, Израел."
33. А Јосиф и мајка Му се чудеа на она што го зборуваше за Него.
34. Симеон ги благослови, и и рече на мајка Му Марија: "Еве! Овој е определен да собори и да подигне мнозина во Израел и за знак на кој ќе му се противат,
35. а Тебе самата меч ќе ти ја прободе душата, за да се откријат мислите на многу срца."
36. Таму беше и пророчицата Ана, ќерката на Вануел, од Ашеровото племе; таа беше во многу напредната возраст; во бракот беше проживеала со мажа си седум години,
37. а како вдовица до осумдесет и четвртата година, не го напушташе Храмот, служејќи со постови и молитви дење и ноќе.
38. И во истиот час се појави таа, благодарејќи Му на Бога и им зборуваше за детето на сите што го очекуваа избавувањето на Ерусалим.
39. И кога извршија сè според Господовиот Закон, се вратија во Галилеја, во својот град Назарет.
40. А детето растеше и закрепнуваше, напредувајќи во мудрост, и Божјата благодат беше врз Него.
41. Секоја година Неговите родители одеа во Ерусалим на празникот Пасха.
42. Кога имаше дванаесет години, отидоа според обичајот во Ерусалим, на празникот.
43. И откако таму ги поминаа деновите, на враќање дома, момчето Исус остана во Ерусалим, а Неговите родители не знаеја за тоа,
44. туку, мислејќи дека е меѓу сопатниците, изминаа пат од еден ден и почнаа да Го бараат меѓу роднините и познатите.
45. И кога не Го најдоа, се вратија да Го бараат во Ерусалим.
46. И по три дни Го најдоа во Храмот како седи меѓу учителите, слушајќи ги и прашувајќи ги.
47. А сите што Го слушаа им се восхитуваа на Неговиот ум и на одговорите.
48. Кога Го видоа, се зачудија, а мајка Му Му рече: "Чедо, зошто ни направи така? Еве! Татко Ти и јас се намачивме барајќи Те."
49. Тој им рече: "Зошто Ме баравте? Не знаете ли дека Јас треба да бидам во она што е од Татко Ми?"
50. Ама тие не ги разбраа Неговите зборови.
51. И слезе со нив та дојде во Назарет, и им беше послушен. Неговата мајка ги негуваше сите тие зборови во своето срце.
52. А Исус напредуваше во мудроста, во растењето и во благонаклоноста пред Бога и пред луѓето.
←  Luke (2/24)  →