| ← Lamentations (5/5) |
| 1. | Спомни си, Господи, што не снајде; милостиво погледај и види ја поругата наша! |
| 2. | Наследството наше мина на ту инци, куките наши - на лу е од други племиња; |
| 3. | останавме сираци, без татко; мајките наши се како вдовици. |
| 4. | водата своја ја пиеме за сребро, дрвата наши ги купуваме со пари. |
| 5. | На вратот имаме јарем, и не гонат; исцрпени сме и не ни даваат да здивнеме. |
| 6. | Протегаме рака кон Египтјаните, кој Асирците, за да се нахраниме со леб. |
| 7. | Татковците наши грешеа: нив ги нема веке, а ние трпиме казна за нивното беззаконие. |
| 8. | Робовите ни се господари, а нема кој да не избави од рацете нивни. |
| 9. | Лебот го добиваме со страв - пред мечот во пустињата. |
| 10. | Кожата ни поцрнела како печка од лут глад. |
| 11. | Жените ни ги бесчестат на Сион, девојките - во градовите јудејски. |
| 12. | Кнезовите ги изобесија со свои раце, лицата на старците не ги почитуваа. |
| 13. | Младичите носеа рачници, а децата па аа под товари дрва. |
| 14. | Старците веке не седат пред портите; младичите не пеат. |
| 15. | Се сврши радоста на срцето наше; нашите ора се претворија во тага. |
| 16. | Падна венецот од нашата глава; тешко нам, што згрешивме! |
| 17. | Поради тоа и чезнее срцето наше; поради тоа и потемнеа очите наши. |
| 18. | Бидејки запусте гората Сион, лисици одат по неа. |
| 19. | Ти, Господи, остануваш вечно; престолот Твој е од род во род. |
| 20. | Зошто наполно не забораваш, не оставаш долго време? |
| 21. | Обрни не кон Себе, Господи, и ние ке се обрнеме; обнови ги деновите наши како во старо време. |
| 22. | Зар наполно си не отфрлил, зар без мерка си се разгневил на нас? |
| ← Lamentations (5/5) |