Judges (19/21)

← Judges (19/21) →

Во она време, кога Израил немаше цар, живееше еден левит, кој како придојден живееше во гората Ефремова. Тој си зеде наложница од Витлеем Јудејски.

Но наложницата негова се скара со него и си отиде во татковиот си дом, во Витлеем Јудејски, и остана таму четири месеци.

Мажот и стана и отиде при неа, за да ја замоли и да ја врати назад. Со него беше слугата негов и две ослиња. Таа го воведе во татковиот дом.

Тестот негов, татко на таа млада жена, откако го виде, го пресретна радосно и го задржа. И тој престојуваше кај него три дне: јадеа, пиеја и нокеваа таму.

На четвртиот ден станаа рано, стана и тој, за да си оди. И таткото на младата жена му рече на зетот свој: "Поткрепи го срцето свое со залак леб, и потоа ке тргнете."

Тие останаа, и двајцата заедно јадеа и пиеја. И таткото на таа млада жена му рече на тој човек: "Остани уште една нок, и нека се повесели срцето твое!"

Човекот беше станал за да си оди, но тестот го наговори и тој пак нокеваше таму.

На петтиот ден изутрината тој стана, за да си оди. А таткото на младата жена рече: "Поткрепи си го срцето свое со леб, и почекајте, додека да измине денот." И јадеа двајцата и пиеја.

И стана човекот да си оди, тој, наложницата негова и слугата негов. И тестот негов, таткото на младата жена, му рече: "Еве, почна да се стемнува, нокевајте, ве молам, денот е на свршување, нокевај тука, нека се повесели срцето твое; утре рано ке тргнете на пат, и ке си одиш во домот свој!"

10.

Но мажот не се согласи да нокева, стана и тргна; и наближи до Евус, кој е сега Ерусалим; со него двете натоверени ослиња и наложницата со него.

11.

Кога беа близу до Евус, денот веке беше изминал. И слугата му рече на господарот свој: "Да навратиме во овој евусејски град и да нокеваме во него."

12.

Господарот му одговори: "Не, нема да одиме во град на други племиња, кое не се од синовите Израилеви, а ке појдеме во Гаваон."

13.

И му рече на слугата свој: "Оди да стигнеме до едно од Гаваонските места и ке нокеваме во Гаваон или во Рама."

14.

Па тргнаа, и одеа, а сонцето зајде близу до Гаваон Ванијаминов.

15.

И тие навратија таму, за да одат да нокеваат во Гива. Откако влезе, тој седна на градскиот плоштад, но никој не ги покани во домот свој да нокеваат.

16.

И ете, еден старец се вракаше вечерта од полска работа; тој беше родум од Ефремовата гора и живееше како придојден во Гаваон. Жителите, пак, од тоа место беа Венијаминоти синови.

17.

Кога ги грена очите, тој виде на градскиот плоштад патник. И старецот запраша: "Каде одиш и од каде доа аш?"

18.

Тој му одговори: "Од Витлеем Јудејски одиме за Ефремовата гора, од каде што сум јас; отидов во Витлеем Јудејски, а сега одам кон домот Господов; и никој не ме поканува во домот свој;

19.

си имаме и слама и храна за ослите свои; исто така и леб и вино за мене и за твојата робинка и за овој слуга има кај твоите слуги, од ништо немаме потреба."

20.

Старецот му рече: "Биди спокоен; каква потреба и да имаш, јас ке се погрижам, само на улица не нокевај."

21.

И го одведе во домот свој и им даде храна на ослите негови, а самите тие се измија нозете свои, јадеа и пиеја.

22.

Откако го развеселија срцето свое, ете, градските жители, развратници, ја опколија куката, зачукаа на вратата и му говореа на старецот, стопанот на куката: "Изведи го човекот, кој влезе во куката твоја, за да го запознаеме."

23.

Стопанот на куката излезе пред нив и им рече: "Не, брака мои, не правете зло, кога тој човек влегол во куката моја, не правете го тоа безумие;

24.

еве, јас имам керка мома, а тој има наложница ке ги изведам осраметете ги и правете со нив, се што ви е угодно; а со тој човек не правете го тоа безумие."

25.

Но тие на сакаа да го слушаат. Тогаш мажот ја зеде наложницата своја и ја изведе при нив на улица. Тие ја познаа и ја злоставуваа цела нок до утрината. И ја пуштија во зората.

26.

И во зората дојде жената, падна пред кукната врата на човекот, кај кого беше господарот нејзин, и лежеше до осамнување.

27.

Господарот нејзин стана утрината, ја отвори кукната врата и излезе, за да тргне на пат; и ете, наложницата негова лежи пред кукната врата, со рацете на прагот.

28.

Тој и рече: "Стани, ке одиме!" Но одговор немаше зашто таа беше умрела. Тој ја стави на ослето, стана и замина за местото свое.

29.

Кога дојде во домот свој, зеде нож, ја фати наложницата своја, ја пресече по деловите на телото нејзино на дванаесет делови и испрати по сите предели Израилеви.

30.

Секој, што го виде тоа, велеше: "Не станало и не се видело такво нешто од денот, кога Израилевите синови изегоа од Египетската земја до денес. И им рече на лу ето што ги испрати: "Така зборувајте по сиот Израил: станало ли такво нешто? Размислете за тоа, посоветувајте се и кажете!"

← Judges (19/21) →