←  Job (41/42)  →

---

1.

Нема толку силен кој би се осмелил да Ме обеспокои; и кој може да опстане пред Моето лице?

2.

Кој Ми дал нешто порано, та Јас да му вратам? Под целото небо се е Мое.

3.

Нема да премолчам за деловите негови, за силата и нејзината убава сразмерност.

4.

Кој може да ја одгрне горната облека негова, кој ке се приближи до двојните челусти негови?

5.

Кој може да ја отвори вратата на лицето негово? Забите негови наоколу се ужас.

6.

јаките штитови негови - великолепие; тие се зацврстени како со тврд печат;

7.

еден до друг се допираат толку блиску, така што и воздух не минува ме у нив;

8.

еден до друг стојат збиени, слепени се и не се размесуваат.

9.

Кога кива, испушта светлина; очите му се како зраци на зората:

10.

од устата негова излегуваат пламени јазици, излегуваат огнени искри;

11.

од ноздрите негови излегува пара, како од зовриено грне или котел.

12.

Здивот негов е разгорен јаглен, а од устата негова излегува пламен.

13.

На вратот негов сила престојува, и пред него ужас трча.

14.

Месестите делови на телото му се сплотени силно ме у себе, не мрдаат.

15.

Срцето му е цврсто како камен, кораво како долен воденички камен.

16.

Кога се подига, јунаци треперат, сосема се губат од ужас.

17.

Кој меч ке се допре до него, не издржува; не издржува ни копје, ни кратко копје, ни оклоп.

18.

Железото го смета за слама, бакарот - за гнило дрво.

19.

Стрелата ни лакот нема да го подгони; камењата од пракката во плева се претвораат за него.

20.

Боздоганот за него е како сламка; над пиштењето од стрелата тој се смее.

21.

Под него има остри камења, и тој лежи врз остри камења во калта.

22.

Он прави морската длабочина да врие како котел, морето го претвора во зовриена маст;

23.

зад себе остава светла трага; бездната избледа како бело руно.

24.

На земјата нема сличен на него: он е создаден бестрашен;

25.

на се, што е високо, гледа смело; он е цар над сите синови на гордоста.

---

←  Job (41/42)  →