←  Job (29/42)  →

---

1.

Го продолжи Јов својот возвишен збор и рече:

2.

"О, да бев, како во поранешните месеци, како во оние денови, кога Бог ме пазеше,

3.

кога светилото Негово светеше над главата моја, и под Неговата светлина одев среде темнина;

4.

како што бев во деновите на своите млади години, кога милоста Божја беше над шаторот мој,

5.

кога Вседржителот уште беше со мене, и децата мои околу мене,

6.

кога патиштата мои се облеваа со кравјо масло, а горите мои лееја млеко,

7.

кога излегував пред градските порти и го поставував седиштето мое на плоштадот, -

8.

младите, кога ке ме здогледаа, се оттргнуваа, а старците стануваа и стоеја;

9.

кнезовите се воздржуваат да говорат и ставаа прст на устата своја;

10.

гласот на првенците замолкннуваше, јазикот им се залепуваше за непцата нивни.

11.

Уво, што ке ме чуеше, ме ублажуваше; око, што ке ме видеше, ме восфалуваше,

12.

зашто јас го спасував страдалникот што викаше и беспомошниот сирак.

13.

Врз мене доа аше благословот на оној што пропа аше; на вдовичиното срце му донесував радост.

14.

Се облекував во правда, и судот ми беше како наметка, како мантија и превез.

15.

Јас бев очи на слепиот и нозе на хромиот;

16.

за сиромасите бев татко и внимателно ја проучував поплаката, која не ја знаев.

17.

На беззаконикот му ги кршев забите, и од забите му го истргнував украденото.

18.

Па си велев: ‘Kе свршам во гнездото свое, и дните мои ке бидат многу - како песокта.‘

19.

Коренот мој беше покрај вода, росата нокеваше на гранките мои;

20.

славата моја се подмладуваше, и лакот мој стануваше појак во раката моја.

21.

Ме слушаа и чекаа; и не мрмореа на советот мој.

22.

По моите зборови веке не расудуваа; зборот мој ги натопуваше нив.

23.

Ме очекуваа како дожд; ја отвораа устата како за задоцнет дожд.

24.

Се случуваше, ке им се насмевнев, - тие не веруваа; и светлината на лицето мое не ја замрачуваа.

25.

Кога одев кај нив, седев не чело; и живеев како цар ме у војници, како утешител на оние што плачат."

---

←  Job (29/42)  →