←  Isaiah (33/66)  →
1. Тешко тебе, опустошителе, кој не си бил опустошуван; грабачу, што не си ограбуван! Кога ке го завршиш опустошувањето, ке бидеш опустошен и ти; кога ке прекратиш со грабежите, и тебе ке те ограбат.
2. Господи, помилуј не, на Тебе се надеваме! Биди наша мишка од рани зори и наше спасение во невоља!
3. Од страшниот глас Твој ке избегаат народите; кога ке се кренеш, ке се распрстан племињата,
4. ке го истребат пленот ваш, како што гасеница истребува; ке се нафрлат врз неа, како што скакулци се нафрлуваат.
5. Возвишен е Господ, Кој живее во висините; Он ке го исполни Сион со суд и правда.
6. Kе настанат твоите безопасни времиња, изобилно спасение, мудрост и знаење; стравот од Господа ке биде твоето богатство.
7. Ете, нивните јунаци викаат по улиците; пратениците за мир горко плачат.
8. Патиштата запустеа; патници веке нема; Он го наруши договорот, го разурна градот, - за ништо не ги смета лу ето.
9. Земјата тагува, се суши; Ливан е посрамен, овенат; Сарон заприлега на пустиња, а Васан и Кармил се оголени од лисјата свои.
10. Сега ке станам, вели Господ, сега ке се издигнам, сега ке се возвисам.
11. Сено сте зачнале, слама ке родите; дишењето ви е оган, кој ке ве голтне.
12. И народите ке бидат како вар, што врие, како пресечено трње ке бидат изгорени во оган.
13. Слушајте, вие, далечни, што ке направам; и вие, блиски, познајте ја Мојата мок.
14. Се уплашија грешниците на Сион; морници го обзедоа нечесните: "Кој од нас може да живее при оган што голта? Кој од нас може да живее при вечен пламен?"
15. Оној, што оди во правда и говори вистина; кој презира печалба преку угнетување, ги воздржува рацете свои од подароци, ги затина ушите за да не слуша за крвнина, и ги затвара очите да не го гледа злото, -
16. тој ке живее на висините: засолниште му се непристапните карпи; ке му се даде леб; водата негова нема да пресуши.
17. Очите твои ке го видат Царот во Неговата убавина, ке видат далечна земја;
18. само срцето твое ке си спомни за ужасите: "Каде е оној, што пребројуваше? Каде е оној, што го одмеруваше данокот? Каде е оној, што ги надгледуваше кулите?"
19. Нема повеке да видиш народ свиреп, народ со неразбирлив збор, со јазик ту , несфатлив.
20. Погледни го Сион, градот на вашите празнични собранија; очите твои ке го видат Ерусалим, мирно живеалиште и непоколеблива скинија; столбовите нејзини никогаш нема да се помрднат, и ниедно од јажињата нема да се скине.
21. Таму кај нас великот Господ ке биде место реки, место широко канали; таму нема да влезе ниедна ла а со весла, ниту ке премине голем кораб.
22. Зашто Господ е наш судија, Господ е наш законодавец, Господ е наш цар: Он ке не спаси.
23. Ослабнаа јажињата твои, не можат да ги додржат јарболите и да ги затегнат платната. Тогаш ке има голем дележ на пленот, така и сакатите ке тргнат по грабеж.
24. И ниеден од жителите нема да каже: "болен сум"; па на народот што живее таму ке му бидат простени гревовите.
←  Isaiah (33/66)  →