Acts (20/28)

← Acts (20/28) →

Кога стивна вревата, Павле ги повика учениците, ги охрабри, се збогува со нив и тргна на пат за Македонија.

Откако ги помина оние краишта и ги охрабри со многу зборови, дојде во Грција.

Таму остана три месеци, бидејќи Евреите направија заговор против него, а кога сакаше да отплови за Сирија, реши да се врати преку Македонија.

Го придружуваа Сопатер, синот на Пир, од Берија, солунците Аристарх и Секунд, Гај од Дерба и Тимотеј, како и Тихик и Трофим од Азија.

Тие отидоа напред и нè чекаа во Троја.

А ние отпловивме од Вилипи, по деновите на Бесквасните лебови, и по пет дена дојдовме кај нив во Троја, каде што останавме седум дена.

А кога во првиот ден на седмицата се состанавме да раскршуваме леб, Павле им држеше беседа, зашто утредента сакаше да замине. Тој продолжи со беседата до полноќ,

а во горната соба, каде се бевме собрале, имаше многу светилки.

Едно момче, по име Евтих, кое седеше на прозорецот, почна да запаѓа во длабок сон и тоа, бидејќи Павле подолго зборуваше, совладано од сонот, падна од третиот кат долу и го дигнаа мртво.

10.

Но Павле слезе, му се фрли, го прегрна и рече: "Не возбудувајте се, зашто неговата душа сè уште е во него!"

11.

Потоа се качи горе, раскрши леб, и поткасна, и им зборуваше долго, сè до мугрите, кога отпатува.

12.

А момчето го доведоа живо и многу се утешија.

13.

Ние тргнавме порано со коработ и отпловивме во Асос, откаде требаше да го земеме Павле, зашто така беше порачал, сакајќи да оди пеш.

14.

А кога се состана со нас во Асос, го зедовме и дојдовме во Митилин.

15.

И оттаму отпловивме и утредента дојдовме спроти Хиос. На другиот ден стигнавме во Самос, а следниот ден дојдовме во Малта.

16.

Павле реши да помине покрај Ефес, а да не се задржи подолго време во Азија, зашто му се брзаше, ако е можно да биде за денот на Педесетница во Ерусалим.

17.

Од Малта Павле јави во Ефес да ги повикаат старешините на црквата.

18.

А кога дојдоа кај него, им рече: "Bие знаете како го поминав со вас целото време, од првиот ден кога стапив во Азија,

19.

служејќи Му на Господ со сета понизност, со солзи и со искушенија, што ме снајдоа од еврејските заговори;

20.

како не пропуштив да ви кажам сè што е полезно и да ве поучам јавно и по домовите;

21.

сведочејќи им сериозно на Евреите и на Грците за покајание кон Бог и кон верата во нашиот Господ Исус.

22.

А сега, еве, поттикнат од Духот, одам во Ерусалим, не знаејќи што ќе ми се случи таму,

23.

освен што Светиот Дух ми сведочи, во секој град, велејќи дека ме чекаат окови и маки.

24.

Но мене ни најмалку не ми е до животот, туку само да го завршам својот пат и службата, што ја примив од Господ Исус: сериозно да го посведочам Евангелието на Божјата благодат.

25.

И еве, сега знам дека сите вие, меѓу кои поминав проповедајќи го Божјото царство, не ќе го видите веќе моето лице.

26.

Затоа ви сведочам во овој ден дека сум чист од крвта на сите вас;

27.

зашто не пропуштив да ви ја кажам целосната Божја намера.

28.

Bнимавајте на себе и на целото стадо, во кое Светиот Дух ве постави за надгледувачи, за да бидете пастири на Божјата црква, која Тој ја откупи со Својата крв.

29.

Јас знам дека по моето заминување меѓу вас ќе навлезат свирепи волци, кои нема да го штедат стадото;

30.

а и од вас самите ќе се подигнат мажи, кои ќе зборуваат изопачено, за да ги одвлечкаат учениците по себе.

31.

Затоа, бдејте и помнете дека три години, ноќе и дење, не прекратив да го советувам со солзи секој еден од вас!

32.

И сега ве препорачувам на Бог и на Словото на Неговата благодат, кое е во состојба да изградува и да ви даде наследство меѓу сите осветени.

33.

Сребро, злато или облека, не посакав од никого.

34.

Самите знаете дека овие раце им послужија на моите потреби и на оние кои беа со мене.

35.

Bо сè ви покажав дека така треба да се трудите и да им помагате на немоќните, и да си спомнувате на зборовите на Господ Исус, како што рече Самиот Тој: 'Поблажено е да се дава, отколку да се прима.'"

36.

Кога го рече тоа, клекна на колена и се помоли со сите нив.

37.

Тогаш сите заплакаа гласно, и паднаа во прегратката на Павле и топло го целиваа,

38.

нажалени најмногу од зборот што го рече дека веќе нема да го видат неговото лице. И го испратија до коработ.

← Acts (20/28) →