1Kings (22/22)

← 1Kings (22/22)

Изминаа три години, без војна ме у Сирија и Израил.

На третата година јудејскиот цар Јосафат отиде при израискиот цар.

Израилскиот цар им кажа на слугите свои: "Знаете ли, дека Рамот Гладски е наш? А ние толку долго молчиме и не го земаме од рацете на сирискиот цар."

И му рече на Јосафата: "Kе појдеш ли со мене во војна против Рамот Галадски?" Јосафат му одговори на израилскиот цар: "Како што одиш ти, така и јас; како твојот народ, така и мојот народ; како твоите коњи, така и моите."

Јосафат уште му рече на израилскиот цар: "Прашај денес што ке каже Господ."

Израилскиот цар ги собра тогаш пророците - до четиристотини души - и ги праша: "Да одам ли во војна против Рамот Галадски, или не?" Тие одговорија: "Оди, Господ ке го предаде во рацете на царот."

Јосафат праша: "Нема ли тука уште некој пророк Господов, та преку него да Го прашаме Господа?"

Израилскиот цар му одговори на Јосафата: "Има уште еден човек, преку кого можеме да го прашаме Господа, но јас не го сакам него, зашто не пророкува за мене добро, туку само зло, - тој е Јемвлаевиот син Михеј." Јосафат рече: "Цару не говори така."

Израилскиот цар повика еден дворјанин и рече: "Оди поскоро по Јемвлаевиот син Михеј!"

10.

Израилскиот цар и Јосафат, јудејскиот цар, седеа секој на своето седиште, облечени во царска облека, на плоштадот пред портите на Самарија, и сите пророци пророкуваа пред нив.

11.

Хенановиот син Седекија си направи железни рогтови и рече: "Вака вели Господ: со овие ке ги избодеш Сириците, дедека да ги истребиш."

12.

И сите пророци го пророкуваа истото, велејки: "Оди против Рамот Галадски; ке има успех; Господ ке го предаде во рацете на царот."

13.

Испратениот, кој беше отишол да го повика Михеја, му рече: "Еве, зборовите на пророците едногласно му претскажуваат добро на царот; и твојот збор нека биде согласен со зборот на секој од нив; искажи и ти добро."

14.

Михеј одговори: "Жив ми Господ! Kе го кажам она, што ке ми каже Господ."

15.

Кога дојде при царот, овој го праша: "Михеј, да одиме ли во војна против Рамот Галадски, или не?" А тој му одговори: "Оди, ке има успех; Господ ке го предаде во рацете на царот."

16.

Тогаш царот му рече: "Пак ли да те заколнувам да не говориш ништо, освен вистината во името на Господа?"

17.

Тој одговори: "Ги гледам сите Израилци распрснати по горите како овци, кои немаат пастир, зашто Господ рече: ‘господар немаат; секој нека се врати со мир во домот свој.‘"

18.

Израилскиот цар му рече на Јосафата: "Нели ти реков, дека тој не пророкува добро за мене, туку само лошо?"

19.

А Михеј одоговори и рече: "Не така, ислушај го словото Господово; Го видов Господа како седи на Својот престол, и целата небесна војска стоеше при Него десно и лево;

20.

и Господ рече: кој ке го наговори Ахава да оди и да падне во Рамот Галадски? И еден велеше вака, а друг инаку;

21.

еден дух, пак, истапи, застана пред лицето на Господа и рече: ‘јас ке го склонам!‘ И еден велеше вака, а друг инаку;

22.

Тој одговори: ‘ке излезам и ке стана лажливиот дух во устата на сите негови пророци.‘ Господ рече: ‘ти ке го наговориш и ке го исполниш тоа;‘ оди и направи така."

23.

И, ете, Господ сега допушти лажлив дух во устата на сите тие твои пророци; но Господ искажа за тебе лошо."

24.

А Хенановиот син Седекија се доближи, го удри Михеја по устата, и рече: "Како, зар излезе од мене Духот Господов, за да говори во тебе?"

25.

Михеј одговори: "Ете, ти ке го водиш тоа во оној ден, кога ке бегаш од една соба во друга, за да се сокриеш."

26.

Тогаш израилскиот цар рече: "Земете го Михеја и одведете го при градоначалникот Амон и при царскиот син Јоаса.

27.

И кажете: вака вели царот: "Затворете го овој во темницата и хранете го скудно со леб и скудно со вода, додека не се вратам со мир."

28.

А Михеј рече: "Ако се вратиш со мир, тогаш Господ не зборувал преку мене." И рече: "Чујте, сите лу е!"

29.

Потоа израилскиот цар и Јосафат, јудејскиот цар, тргнаа за Рамот Галадски.

30.

Израискиот цар му рече на Јосафата: "Јас ке се преоблечам и ке влезам во борба, а ти облечи си ги царските алишта. И израилскиот цар се преоблече и влезе во борба.

31.

А Сирскиот цар им заповеда на војводите над колите, на број беа триесет и двајца, велејки: "Не бијте се ниту со мал, ниту со голем, туку само со израилскиот цар."

32.

Војводите над колите кога го видоа Јосафата, помислија, бездруго, тоа е израилскиот цар, и се свртеа против него, за да се удрат со него. Но Јосафат почна да вика.

33.

И војводите над колите кога видоа дека тој не е израилскиот цар, се иставија од него.

34.

А еден човек случајно го запна лакот и го рани израилскиот цар низ шевовите на околопот. А царот му рече на својот колар: "Врти назад и извади ме од војската, бидејки сум ранет."

35.

Но во тој ден борбата се засили, и царот стоеше во колата спроти Сирците, а вечерта умре; крвта од раката се слеваше по колата.

36.

И при зајдисонце беше објавено по целиот логор: секој да си оди во градот свој, секој - во земјата своја.

37.

Така умре царот и беше донесен во Самарија, и го погребаа царот во Самарија.

38.

Колата ја измија на Самарискиот извор, каде што се миеја блудниците, и кучињата ја лижеа крвта негова, според словото на Господа, кое Он го изрече.

39.

Другите дела на Ахава и се што беше направил, и куката од слонова коска, што ја изгради, и сите градови што ги изгради, се опишано во летописите на израилските цареви.

40.

Ахав почина при татковците свои, а место него стана цар синот негов Охозија.

41.

Јосафат, синот на Аса, стана цар над Јудеја во четвртата година на израилскиот цар Ахава.

42.

Јосафат беше на триесет и пет години, кога стана цар, и царуваше во Ерусалим дваесет и пет години. Мајка му се викаше Азува, Салаилева керка.

43.

Во се тој врвеше по патот на татка си свој Аса, не се отклонуваше од него, вршејки го она што не беше угодно пред очите на Господа.

44.

Само, високите места не беа отстранети, народот уште принесуваше жртви и кадеше на високите места.

45.

Јосафат склучи мир со израилскиот цар.

46.

Другите дела на Јосафата и подвизите негови, што ги изврши, и како војувал, се опишани во летописите на јудејските цареви.

47.

И сите блудници што беа останале од времето на татка му Аса, тој ги истреби од земјата.

48.

Во Идумеја тогаш немаше цар; имаше царски намесник.

49.

Царот Јосафат изгради кораби на морето, за да оди во Офир по злато; но тие не стигнаа до таму, бидејки се разбија во Есион-Гавер.

50.

Тогаш Охозиј, синот Ахавов, му рече на Јосафата: "Моите слуги нека тргнат со твоите слуги на бродовите." Ама Јосафат не го прифати тоа.

51.

Јосафат почина со своите татковци, и беше погребан во градот на давида, својот прататко. На негово место се зацари неговиот син Јорам.

52.

Охозиј, синот Ахавов, стана цар на Израел во Самарија, во седумнаесеттата година на Јосафатовото царување во Јудеја, и царуваше две години над Израел.

53.

Тој правеше што е зло во Господовите очи, и одеше по патот на својот татко и по патот на својата мајка, и по патот на Јеровоам, синот Наватов, кој го наведуваше Израел на грев.

54.

Му служеше на Ваала и му се поклонуваше. Го разгневуваше Господа, Израелевиот Бог, сосем онака како што правеше неговиот татко.

← 1Kings (22/22)