1Kings (13/22)

← 1Kings (13/22) →

Е ете, според словото Господово, дојде еден божји човек од Јудеја во Ветил во она време, кога Јеровоам стоеше пред жртвеникот, за да прекади.

И произнесе кон жртвеникот слово Господово, велејки: "Жртвенику, жртвенику! Вака вели Господ: ‘ете, во Давидовиот дом ке се роди син по име Осија; тој ке ги принесе врз тебе во жртва идолските свештеници, што кадат врз тебе, и ке изгори врз тебе човечки коски."

И во оној ден тој покажа знак, велејки: "А, еве, знак, дека Господ го рекол тоа: овој жртвеник ке се урне, и пепелта, што е на него, ке се развее.‘"

Кога цар Јеровоам го чу словото на Божјиот човек, изговорено пред жртвеникот во Ветил, ја пружи раката од жртвеникот и рече: "Фатете го!" Тогаш раката негова, што ја беше пружил кон него, се здрви и не можеше да ја тргне кон себеси.

И жртвеникот се урна, и пепелта од жртвеникот се развеа, според знакот, даден од Божјиот човек преку словото Господово.

И царот Јеровоам му рече на Божјиот човек: "Умилостиви го лицето на Господа, твојот Бог, и помоли се за мене, па да ми се поврати раката." Човекот божји Го умилостиви лицето Господово, и раката се поврати и стана како порано.

Тогаш царот му рече на божјиот човек: "Дојди со мене дома да се поткрепиш; ке ти дадам да јадеш, и ке ти донесам подарок."

Но Божјиот човек му одговори на царот: "Да ми дадеш и половина од домот свој, нема да дојдам со тебе, нема да јадам леб и нема да пијам вода во тоа место,

зашто така ми е заповедано преку словото Господово: ‘не јади таму леб, не пиј вода и не се вракај по патот, по кој си одел.‘"

10.

И тој тргна по друг пат и не се врати по оној пат, по кој беше дошол во Ветил.

11.

Во Ветил живееше еден пророк - старец. Синовите негови дојдоа и му раскажаа се, што беше направил оној ден Божјиот човек во Ветил; тие му ги раскажаа на татка си и зборовите, што тој му ги беше кажал на царот.

12.

И татко им ги праша: "По кој пат си отиде?" А синовите му покажаа, по кој пат тргна Божјиот човек, што дошол од Јудеја.

13.

Тогаш тој им рече на синовите свои: "Оседлајте ми го оселот." Тие му го оседлаа оселот, и тој се качи на него.

14.

И тргна по Божјиот човек, и го најде како седи по еден даб, и го праша: "Ти ли си Божјиот човек, што доа а од Јудеја?" Оној одговори: "Јас сум."

15.

Тогаш му рече: "Дојди кај мене дома и касни леб."

16.

Оној му одговори: "Не можам да се вратам со тебе и да дојдам при тебе; нема да јадам леб и нема да пијам вода кај тебе во ова место,

17.

зашто преку словото Господово му е речено: "не јади леб и не пиј вода таму, и не се вракај по патот, по кој си одел."

18.

Тој му рече: "И јас сум таков пророк како тебе и ангелот ми говореше преку словото Господово и рече: ‘врати го во домот свој; нека касне леб и нека пие вода.‘" Но тој го излага.

19.

И оној се врати со него, касна леб во куката негова и се напи вода.

20.

Кога тие уште седеа на трпезата, би словото Господово кон пророкот, што го беше вратил.

21.

И тој изговори кон Божјиот човек, што беше дошол од Јудеја и рече: "Вака вели Господ: ‘затоа што не се покори на устата Гсоподова и не ја запази заповедта, што ти ја беше дал Господ, Бог твој,

22.

туку се врати, јадеше леб и пиеше вода на ова место, за кое Он ти беше рекол - не јади леб и не пиј вода, телото твое нема да влезе во гробницата на татковците твои.‘"

23.

Откако оној јадеше леб и се напи вода, тој го оседла оселот за пророкот, што го беше вратил.

24.

И оној си замина. На патот го сретна лав и го умртви. Телото му лежеше испружено на патот; оселот, пак, стоеше до него, а лавот стоеше до телото.

25.

И ете, минувачите го видоа телото, испружено на патот, и лавот како стои до телото; и отидоа, та раскажаа во градот, во кој живееше пророкот - старец.

26.

Откако го чу тоа пророкот, што го беше вратил од патот, рече: "Тоа е оној човек Божји, што не ја послуша устата Господова; Госопод го предаде на лав, што го нападнал и го усмртил, според словото Гсоподово, што му беше кажано."

27.

И им рече на синовите свои: "Оседлајте ми го оселот." И го оседлаа.

28.

Тој отиде и го најде телото негово испружено на патот; а оселот и лавот стоеја до телото; лавот не беше го изел телото и не беше го раскинал оселот.

29.

Тогаш пророкот го крена телото на човекот Божји, го стави на оселот и го однесе назад. И пророкот - старец тргна кон градот свој, за да го оплаче и погребе.

30.

И го положи телото негово во својата гробница и плачеше за него: "Леле, брату мој!"

31.

Откако го погреба, тој им рече на синовите свои: "Кога ке умрам, погребете ме во гробницата, во која е погребан Божијот човек, до неговите коски положете ги моите коски,

32.

зашто ке се исполни словото, што по заповед на Господа тој го кажа за жртвеникот во Ветил и за сите идолски светилишта во самарските градови."

33.

И по овој настан Јеровоам не се одврати од лошиот пат свој, туку продолжи да поставува идолски свештеници од народот; кого сакаше, него го посветуваше, и тој стануваше идолски свештеник.

34.

Тоа го водеше Јеровоамовиот дом во грев, кон пропаст и кон истребувањето негово од лицото на земјата.

← 1Kings (13/22) →