←  1Corinthians (10/16)  →
1. Не сакам да ви биде непознато, браќа, дека сите наши татковци беа под облакот и сите минаа низ морето
2. и сите се крстија во Мојсеј, во облакот и во морето;
3. и сите јадеа иста духовна храна;
4. и сите пиеја иста духовна напивка; зашто пиеја од духовната Карпа, која ги придружуваше, а Карпата беше Христос.
5. Но Бог не беше задоволен со повеќето од нив, и беа погубени во пустината.
6. А тие нешта станаа примери за нас, за да немаме зли желби, како што ги имаа тие.
7. И не бидете идолопоклоници како некои од нив, како што е пишано: "Народот седна да јаде и пие, а потоа стана да игра!"
8. Ниту блудствувајте, како што блудствуваа некои од нив, и во еден ден паднаа дваесет и три илјади!
9. Ниту да Го искушуваме Господ, како што Го искушуваа некои од нив, и загинаа од змии.
10. Ниту да негодувате, како што негодуваа некои од нив, и загинаа од сотирачот!
11. А сето тоа им се случи за пример ним и е запишано за поука нам, на кои им наближуваат последните времиња.
12. И така, секој кој мисли дека стои, нека внимава да не падне!
13. Никакво искушение не ве наваса, освен човечкото. А Бог е верен и не ќе дозволи да бидете искушувани над вашите сили, туку заедно со искушението ќе ви даде и излез, за да можете да го издржите.
14. Затоа, мили мои, бегајте од идолопоклонство!
15. Bи зборувам како на мудри; пресудете сами за она што ви го зборувам.
16. Чашата на благословот, што ја благословуваме, не е ли заедништво во Христовата крв? Лебот, што го раскршуваме, не е ли заедништво во Христовото тело?
17. Бидејќи лебот е еден, иако ние сме многу, само едно тело сме, зашто сите учествуваме во еден леб.
18. Погледнете го Израел по тело! Оние, што ги јадат жртвите, не ли учествуваат во жртвеникот?
19. Што сакам да речам? Дали дека жртвуваното на идолите е нешто; или дека идолот претставува нешто?
20. Не, туку дека она што многубошците го жртвуваат, им го жртвуваат на демони, а не на Бог; а јас не сакам вие да општите со демони.
21. Не можете да ја пиете Господовата чаша и демонската чаша. Не можете да учествувате на Господовата трпеза и на демонската трпеза.
22. Сакаме ли да предизвикаме љубомора кај Господ? Да не сме ние посилни од Него?
23. Сè е дозволено, но не е сè полезно. Сè е дозволено, но не е сè поучно.
24. Никој да не ја бара својата полза, туку ползата на другиот!
25. Јадете сè што се продава во месарница, не испитувајќи ништо заради совеста,
26. зашто "Господова е земјата и сè што ја исполнува."
27. Ако некој од неверниците те покани, а ти сакаш да отидеш, јади од сè што ќе стават пред тебе, не испитувајќи ништо заради совеста.
28. Но, ако некој ти рече: "Ова месо било жртвувано на идоли," не јади заради оној кој те известил и заради совеста;
29. не мислам на твојата совест, туку на оној другиот. Зошто мојата слобода да биде судена од туѓа совест?
30. Ако учествувам со благодарност, зошто ме клеветат за она за кое благодарам?
31. Според тоа, јадете ли, пиете ли, или што и да правите, правете сè за Божја слава!
32. Не бидете им соблазна на Евреите, ни на Грците, ни на Божјата црква,
33. како што и јас им угодувам на сите во сè и не ја барам својата сопствена полза, туку на многумина, за да се спасат."
←  1Corinthians (10/16)  →