← Psalms (92/150) → |
1. | Gott er að lofa Drottin og lofsyngja nafni þínu, þú Hinn hæsti, |
2. | að kunngjöra miskunn þína að morgni og trúfesti þína um nætur |
3. | á tístrengjað hljóðfæri og hörpu með strengjaleik gígjunnar. |
4. | Þú hefir glatt mig, Drottinn, með dáð þinni, yfir handaverkum þínum fagna ég. |
5. | Hversu mikil eru verk þín, Drottinn, harla djúpar hugsanir þínar. |
6. | Fíflið eitt skilur eigi, og fáráðlingurinn einn skynjar eigi þetta. |
7. | Þegar óguðlegir greru sem gras og allir illgjörðamennirnir blómguðust, þá var það til þess að þeir skyldu afmáðir verða að eilífu, |
8. | en þú sem ert á hæðum, ert til að eilífu, Drottinn. |
9. | Því sjá, óvinir þínir, Drottinn, því sjá, óvinir þínir farast, allir illgjörðamennirnir tvístrast. |
10. | En mig lætur þú bera hornið hátt eins og vísundinn, mig hressir þú með ferskri olíu. |
11. | Auga mitt lítur með gleði á fjandmenn mína, eyra mitt heyrir með gleði um níðingana, er rísa gegn mér. |
12. | Hinir réttlátu gróa sem pálminn, vaxa sem sedrustréð á Líbanon. |
13. | Þeir eru gróðursettir í húsi Drottins, gróa í forgörðum Guðs vors. |
14. | Jafnvel í hárri elli bera þeir ávöxt, þeir eru safamiklir og grænir.Þeir kunngjöra, að Drottinn er réttlátur, klettur minn, sem ekkert ranglæti er hjá. |
15. | Þeir kunngjöra, að Drottinn er réttlátur, klettur minn, sem ekkert ranglæti er hjá. |
← Psalms (92/150) → |