← Psalms (66/150) → |
1. | Til söngstjórans. Ljóð. Sálmur. Fagnið fyrir Guði, gjörvallt jarðríki, |
2. | syngið um hans dýrlega nafn, gjörið lofstír hans vegsamlegan. |
3. | Mælið til Guðs: Hversu óttaleg eru verk þín, sakir mikilleiks máttar þíns hræsna óvinir þínir fyrir þér. |
4. | Öll jörðin lúti þér og lofsyngi þér, lofsyngi nafni þínu. [Sela] |
5. | Komið og sjáið verkin Guðs, sem er óttalegur í breytni sinni gagnvart mönnunum. |
6. | Hann breytti hafinu í þurrlendi, þeir fóru fótgangandi yfir ána. Þá glöddumst vér yfir honum. |
7. | Hann ríkir um eilífð sakir veldis síns, augu hans gefa gætur að þjóðunum, uppreistarmenn mega eigi láta á sér bæra. [Sela] |
8. | Þér lýðir, lofið Guð vorn og látið hljóma lofsöng um hann. |
9. | Hann veitti sálum vorum lífið og lét oss eigi verða valta á fótum. |
10. | Því að þú hefir rannsakað oss, ó Guð, hreinsað oss, eins og silfur er hreinsað. |
11. | Þú hefir varpað oss í fangelsi, lagt byrði á lendar vorar. |
12. | Þú hefir látið menn ganga yfir höfuð vor, vér höfum farið gegnum eld og vatn, en nú hefir þú leitt oss út á víðan vang. |
13. | Ég kem í hús þitt með brennifórnir, efni heit mín við þig, |
14. | þau er varir mínar hétu og munnur minn nefndi, þá er ég var í nauðum staddur. |
15. | Ég færi þér brennifórn af feitum dýrum, ásamt fórnarilm af hrútum, ég fórna nautum og höfrum. [Sela] |
16. | Komið, hlýðið til, allir þér er óttist Guð, að ég megi segja frá, hvað hann hefir gjört fyrir mig. |
17. | Til hans hrópaði ég með munni mínum, en lofgjörð lá undir tungu minni. |
18. | Ef ég hygg á illt í hjarta mínu, þá heyrir Drottinn ekki. |
19. | En Guð hefir heyrt, gefið gaum að bænarópi mínu.Lofaður sé Guð, er eigi vísaði bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér. |
20. | Lofaður sé Guð, er eigi vísaði bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér. |
← Psalms (66/150) → |