| ← Psalms (42/150) → |
| 1. | Til söngstjórans. Kóraítamaskíl. |
| 2. | Eins og hindin, sem þráir vatnslindir, þráir sál mín þig, ó Guð. |
| 3. | Sál mína þyrstir eftir Guði, hinum lifanda Guði. Hvenær mun ég fá að koma og birtast fyrir augliti Guðs? |
| 4. | Tár mín urðu fæða mín dag og nótt, af því menn segja við mig allan daginn: ,,Hvar er Guð þinn?`` |
| 5. | Um það vil ég hugsa og úthella sál minni, sem í mér er, hversu ég gekk fram í mannþrönginni, leiddi þá til Guðs húss með fagnaðarópi og lofsöng, með hátíðaglaumi. |
| 6. | Hví ert þú beygð, sál mín, og ólgar í mér? Vona á Guð, því að enn mun ég fá að lofa hann, hjálpræði auglitis míns og Guð minn. |
| 7. | Guð minn, sál mín er beygð í mér, fyrir því vil ég minnast þín frá Jórdan- og Hermonlandi, frá litla fjallinu. |
| 8. | Eitt flóðið kallar á annað, þegar fossar þínir duna, allir boðar þínir og bylgjur ganga yfir mig. |
| 9. | Um daga býður Drottinn út náð sinni, og um nætur syng ég honum ljóð, bæn til Guðs lífs míns. |
| 10. | Ég mæli til Guðs: ,,Þú bjarg mitt, hví hefir þú gleymt mér? hví verð ég að ganga harmandi, kúgaður af óvinum?``Háð fjandmanna minna er sem rotnun í beinum mínum, er þeir segja við mig allan daginn: ,,Hvar er Guð þinn?`` [ (Psalms 42:12) Hví ert þú beygð, sál mín, og ólgar í mér? Vona á Guð, því að enn mun ég fá að lofa hann, hjálpræði auglitis míns og Guð minn. ] |
| 11. | Háð fjandmanna minna er sem rotnun í beinum mínum, er þeir segja við mig allan daginn: ,,Hvar er Guð þinn?`` [ (Psalms 42:12) Hví ert þú beygð, sál mín, og ólgar í mér? Vona á Guð, því að enn mun ég fá að lofa hann, hjálpræði auglitis míns og Guð minn. ] |
| ← Psalms (42/150) → |