← Psalms (22/150) → |
1. | Til söngstjórans. Lag: Hind morgunroðans. Davíðssálmur. |
2. | Guð minn, Guð minn, hví hefir þú yfirgefið mig? Ég hrópa, en hjálp mín er fjarlæg. |
3. | ,,Guð minn!`` hrópa ég um daga, en þú svarar ekki, og um nætur, en ég finn enga fró. |
4. | Og samt ert þú Hinn heilagi, sá er ríkir uppi yfir lofsöngvum Ísraels. |
5. | Þér treystu feður vorir, þeir treystu þér, og þú hjálpaðir þeim, |
6. | til þín hrópuðu þeir, og þeim var bjargað, þér treystu þeir og urðu ekki til skammar. |
7. | En ég er maðkur og eigi maður, til spotts fyrir menn og fyrirlitinn af lýðnum. |
8. | Allir þeir er sjá mig gjöra gys að mér, bregða grönum og hrista höfuðið. |
9. | ,,Hann fól málefni sitt Drottni. Hann hjálpi honum! hann frelsi hann, því að hann hefir þóknun á honum!`` |
10. | Já, þú leiddir mig fram af móðurlífi, lést mig liggja öruggan við brjóst móður minnar. |
11. | Til þín var mér varpað frá móðurskauti, frá móðurlífi ert þú Guð minn. |
12. | Ver eigi fjarri mér, því að neyðin er nærri, og enginn hjálpar. |
13. | Sterk naut umkringja mig, Basans uxar slá hring um mig. |
14. | Þeir glenna upp ginið í móti mér sem bráðsólgið, öskrandi ljón. |
15. | Mér er hellt út sem vatni, og öll bein mín eru gliðnuð sundur; hjarta mitt er sem vax, bráðnað sundur í brjósti mér; |
16. | gómur minn er þurr sem brenndur leir, og tungan loðir föst í munni mér. Og í duft dauðans leggur þú mig. |
17. | Því að hundar umkringja mig, hópur illvirkja slær hring um mig, hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið. |
18. | Ég get talið öll mín bein _ þeir horfa á og hafa mig að augnagamni, |
19. | þeir skipta með sér klæðum mínum og kasta hlut um kyrtil minn. |
20. | En þú, ó Drottinn, ver eigi fjarri! þú styrkur minn, skunda mér til hjálpar, |
21. | frelsa líf mitt undan sverðinu og sál mína undan hundunum. |
22. | Frelsa mig úr gini ljónsins, frá hornum vísundarins. Þú hefir bænheyrt mig! |
23. | Ég vil kunngjöra bræðrum mínum nafn þitt, í söfnuðinum vil ég lofa þig! |
24. | Þér sem óttist Drottin, lofið hann! Tignið hann, allir niðjar Jakobs! Dýrkið hann, allir niðjar Ísraels! |
25. | Því að hann hefir eigi fyrirlitið né virt að vettugi neyð hins hrjáða og eigi hulið auglit sitt fyrir honum, heldur heyrt, er hann hrópaði til hans. |
26. | Frá þér kemur lofsöngur minn í stórum söfnuði, heit mín vil ég efna frammi fyrir þeim er óttast hann. |
27. | Snauðir munu eta og verða mettir, þeir er leita Drottins munu lofa hann. Hjörtu yðar lifni við að eilífu. |
28. | Endimörk jarðar munu minnast þess og hverfa aftur til Drottins og allar ættir þjóðanna falla fram fyrir augliti hans. |
29. | Því að ríkið heyrir Drottni, og hann er drottnari yfir þjóðunum. |
30. | Já, fyrir honum munu öll stórmenni jarðar falla fram, fyrir honum munu beygja sig allir þeir er hníga í duftið. En ég vil lifa honum,niðjar mínir munu þjóna honum. Komandi kynslóðum mun sagt verða frá Drottni, [ (Psalms 22:32) og lýð sem enn er ófæddur mun boðað réttlæti hans, að hann hefir framkvæmt það. ] |
31. | niðjar mínir munu þjóna honum. Komandi kynslóðum mun sagt verða frá Drottni, [ (Psalms 22:32) og lýð sem enn er ófæddur mun boðað réttlæti hans, að hann hefir framkvæmt það. ] |
← Psalms (22/150) → |