← Proverbs (7/31) → |
1. | Son minn, varðveit þú orð mín og geym þú hjá þér boðorð mín. |
2. | Varðveit þú boðorð mín, og þá munt þú lifa, og áminning mína eins og sjáaldur auga þíns. |
3. | Bind þau á fingur þína, skrifa þau á spjald hjarta þíns. |
4. | Seg við spekina: ,,Þú ert systir mín!`` og kallaðu skynsemina vinkonu, |
5. | svo að þær varðveiti þig fyrir léttúðarkonu, fyrir blíðmálugri konu sem annar á. |
6. | Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég |
7. | og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann. |
8. | Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, |
9. | í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. |
10. | Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ |
11. | hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, |
12. | hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, |
13. | hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: |
14. | ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. |
15. | Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. |
16. | Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. |
17. | Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. |
18. | Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. |
19. | Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. |
20. | Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` |
21. | Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. |
22. | Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, |
23. | uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. |
24. | Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. |
25. | Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. |
26. | Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt.Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans. |
27. | Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans. |
← Proverbs (7/31) → |