← Proverbs (10/31) → |
1. | Orðskviðir Salómons. Vitur sonur gleður föður sinn, en heimskur sonur er móður sinni til mæðu. |
2. | Rangfenginn auður stoðar ekki, en réttlæti frelsar frá dauða. |
3. | Drottinn lætur ekki réttlátan mann þola hungur, en græðgi guðlausra hrindir hann frá sér. |
4. | Snauður verður sá, er með hangandi hendi vinnur, en auðs aflar iðin hönd. |
5. | Hygginn er sá, er á sumri safnar, en skammarlega fer þeim, er um kornsláttinn sefur. |
6. | Blessun kemur yfir höfuð hins réttláta, en munnur óguðlegra hylmir yfir ofbeldi. |
7. | Minning hins réttláta verður blessuð, en nafn óguðlegra fúnar. |
8. | Sá sem er vitur í hjarta, þýðist boðorðin, en sá sem er afglapi í munninum, steypir sér í glötun. |
9. | Sá sem gengur ráðvandlega, gengur óhultur, en sá sem gjörir vegu sína hlykkjótta, verður uppvís. |
10. | Sá sem deplar með auganu, veldur skapraun, en sá sem finnur að með djörfung, semur frið. |
11. | Munnur hins réttláta er lífslind, en munnur óguðlegra hylmir yfir ofbeldi. |
12. | Hatur vekur illdeilur, en kærleikurinn breiðir yfir alla bresti. |
13. | Viska er á vörum hyggins manns, en á baki hins óvitra hvín vöndurinn. |
14. | Vitrir menn geyma þekking sína, en munnur afglapans er yfirvofandi hrun. |
15. | Auður ríks manns er honum öflugt vígi, en fátækt hinna snauðu verður þeim að falli. |
16. | Afli hins réttláta verður til lífs, gróði hins óguðlega til syndar. |
17. | Sá fer lífsins leið, er varðveitir aga, en sá villist, er hafnar umvöndun. |
18. | Sá er leynir hatri, er lygari, en sá sem ber út óhróður, er heimskingi. |
19. | Málæðinu fylgja yfirsjónir, en sá breytir hyggilega, sem hefir taum á tungu sinni. |
20. | Tunga hins réttláta er úrvals silfur, vit hins óguðlega er lítils virði. |
21. | Varir hins réttláta fæða marga, en afglaparnir deyja úr vitleysu. |
22. | Blessun Drottins, hún auðgar, og erfiði mannsins bætir engu við hana. |
23. | Heimskingjanum er ánægja að fremja svívirðing, en viskan er hyggnum manni gleði. |
24. | Það sem hinn óguðlegi óttast, kemur yfir hann, en réttlátum gefst það, er þeir girnast. |
25. | Þegar vindbylurinn skellur á, er úti um hinn óguðlega, en hinn réttláti stendur á eilífum grundvelli. |
26. | Það sem edik er tönnunum og reykur augunum, það er letinginn þeim, er hann senda. |
27. | Ótti Drottins lengir lífdagana, en æviár óguðlegra verða stytt. |
28. | Eftirvænting réttlátra endar í gleði, en von óguðlegra verður að engu. |
29. | Vegur Drottins er athvarf sakleysisins, en hrun þeim, er aðhafast illt. |
30. | Hinn réttláti bifast ekki að eilífu, en hinir óguðlegu munu ekki byggja landið. |
31. | Munnur hins réttláta framleiðir visku, en fláráð tunga verður upprætt.Varir hins réttláta vita, hvað geðfellt er, en munnur óguðlegra er eintóm flærð. |
32. | Varir hins réttláta vita, hvað geðfellt er, en munnur óguðlegra er eintóm flærð. |
← Proverbs (10/31) → |