← Luke (2/24) → |
1. | En það bar til um þessar mundir, að boð kom frá Ágústus keisara, að skrásetja skyldi alla heimsbyggðina. |
2. | Þetta var fyrsta skrásetningin og var gjörð þá er Kýreníus var landstjóri á Sýrlandi. |
3. | Fóru þá allir til að láta skrásetja sig, hver til sinnar borgar. |
4. | Þá fór og Jósef úr Galíleu frá borginni Nasaret upp til Júdeu, til borgar Davíðs, sem heitir Betlehem, en hann var af ætt og kyni Davíðs, |
5. | að láta skrásetja sig ásamt Maríu heitkonu sinni, sem var þunguð. |
6. | En meðan þau voru þar, kom sá tími, er hún skyldi verða léttari. |
7. | Fæddi hún þá son sinn frumgetinn, vafði hann reifum og lagði hann í jötu, af því að eigi var rúm handa þeim í gistihúsi. |
8. | En í sömu byggð voru hirðar úti í haga og gættu um nóttina hjarðar sinnar. |
9. | Og engill Drottins stóð hjá þeim, og dýrð Drottins ljómaði kringum þá. Þeir urðu mjög hræddir, |
10. | en engillinn sagði við þá: ,,Verið óhræddir, því sjá, ég boða yður mikinn fögnuð, sem veitast mun öllum lýðnum: |
11. | Yður er í dag frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn, í borg Davíðs. |
12. | Og hafið þetta til marks: Þér munuð finna ungbarn reifað og lagt í jötu.`` |
13. | Og í sömu svipan var með englinum fjöldi himneskra hersveita, sem lofuðu Guð og sögðu: |
14. | Dýrð sé Guði í upphæðum, og friður á jörðu með mönnum, sem hann hefur velþóknun á. |
15. | Þegar englarnir voru farnir frá þeim til himins, sögðu hirðarnir sín á milli: ,,Förum beint til Betlehem að sjá það, sem gjörst hefur og Drottinn hefur kunngjört oss.`` |
16. | Og þeir fóru með skyndi og fundu Maríu og Jósef og ungbarnið, sem lá í jötu. |
17. | Þegar þeir sáu það, skýrðu þeir frá því, er þeim hafði verið sagt um barn þetta. |
18. | Og allir, sem heyrðu, undruðust það, er hirðarnir sögðu þeim. |
19. | En María geymdi allt þetta í hjarta sér og hugleiddi það. |
20. | Og hirðarnir sneru aftur og vegsömuðu Guð og lofuðu hann fyrir það, sem þeir höfðu heyrt og séð, en allt var það eins og þeim hafði verið sagt. |
21. | Þegar átta dagar voru liðnir, skyldi umskera hann, og var hann látinn heita Jesús, eins og engillinn nefndi hann, áður en hann var getinn í móðurlífi. |
22. | En er hreinsunardagar þeirra voru úti eftir lögmáli Móse, fóru þau með hann upp til Jerúsalem til að færa hann Drottni, _ |
23. | en svo er ritað í lögmáli Drottins: ,,Allt karlkyns, er fyrst fæðist af móðurlífi, skal helgað Drottni,`` _ |
24. | og til að færa fórn eins og segir í lögmáli Drottins, ,,tvær turtildúfur eða tvær ungar dúfur.`` |
25. | Þá var í Jerúsalem maður, er Símeon hét. Hann var réttlátur og guðrækinn og vænti huggunar Ísraels, og yfir honum var heilagur andi. |
26. | Honum hafði heilagur andi vitrað, að hann skyldi ekki dauðann sjá, fyrr en hann hefði séð Krist Drottins. |
27. | Hann kom að tillaðan andans í helgidóminn. Og er foreldrarnir færðu þangað sveininn Jesú til að fara með hann eftir venju lögmálsins, |
28. | tók Símeon hann í fangið, lofaði Guð og sagði: |
29. | ,,Nú lætur þú, Drottinn, þjón þinn í friði fara, eins og þú hefur heitið mér, |
30. | því að augu mín hafa séð hjálpræði þitt, |
31. | sem þú hefur fyrirbúið í augsýn allra lýða, |
32. | ljós til opinberunar heiðingjum og til vegsemdar lýð þínum Ísrael.`` |
33. | Faðir hans og móðir undruðust það, er sagt var um hann. |
34. | En Símeon blessaði þau og sagði við Maríu móður hans: ,,Þessi sveinn er settur til falls og til viðreisnar mörgum í Ísrael og til tákns, sem móti verður mælt, |
35. | og sjálf munt þú sverði níst í sálu þinni. Þannig munu hugsanir margra hjartna verða augljósar.`` |
36. | Og þar var Anna spákona Fanúelsdóttir af ætt Assers, kona háöldruð. Hafði hún lifað sjö ár með manni sínum frá því hún var mær |
37. | og síðan verið ekkja fram á áttatíu og fjögra ára aldur. Hún vék eigi úr helgidóminum, en þjónaði Guði nótt og dag með föstum og bænahaldi. |
38. | Hún kom að á sömu stundu og lofaði Guð. Og hún talaði um barnið við alla, sem væntu lausnar Jerúsalem. |
39. | Og er þau höfðu lokið öllu eftir lögmáli Drottins, sneru þau aftur til Galíleu, til borgar sinnar Nasaret. |
40. | En sveinninn óx og styrktist, fylltur visku, og náð Guðs var yfir honum. |
41. | Foreldrar hans ferðuðust ár hvert til Jerúsalem á páskahátíðinni. |
42. | Og þegar hann var tólf ára gamall, fóru þau upp þangað eins og siður var á hátíðinni. |
43. | Þau voru þar út hátíðisdagana. En þegar þau sneru heimleiðis, varð sveinninn Jesús eftir í Jerúsalem, og vissu foreldrar hans það eigi. |
44. | Þau hugðu, að hann væri með samferðafólkinu, og fóru eina dagleið og leituðu hans meðal frænda og kunningja. |
45. | En þau fundu hann ekki og sneru þá aftur til Jerúsalem og leituðu hans. |
46. | Eftir þrjá daga fundu þau hann í helgidóminum. Þar sat hann mitt á meðal lærifeðranna, hlýddi á þá og spurði þá. |
47. | En alla, sem heyrðu til hans, furðaði stórum á skilningi hans og andsvörum. |
48. | Og er þau sáu hann þar, brá þeim mjög, og móðir hans sagði við hann: ,,Barn, hví gjörðir þú okkur þetta? Við faðir þinn höfum leitað þín harmþrungin.`` |
49. | Og hann sagði við þau: ,,Hvers vegna voruð þið að leita að mér? Vissuð þið ekki, að mér ber að vera í húsi föður míns?`` |
50. | En þau skildu ekki það er hann talaði við þau. |
51. | Og hann fór heim með þeim og kom til Nasaret og var þeim hlýðinn. En móðir hans geymdi allt þetta í hjarta sér.Og Jesús þroskaðist að visku og vexti, og náð hjá Guði og mönnum. |
52. | Og Jesús þroskaðist að visku og vexti, og náð hjá Guði og mönnum. |
← Luke (2/24) → |