Luke (1/24) → |
1. | Margir hafa tekið sér fyrir hendur að rekja sögu þeirra viðburða, er gjörst hafa meðal vor, |
2. | samkvæmt því, sem oss hafa flutt þeir menn, er frá öndverðu voru sjónarvottar og þjónar orðsins. |
3. | Nú hef ég athugað kostgæfilega allt þetta frá upphafi og réð því einnig af að rita samfellda sögu fyrir þig, göfugi Þeófílus, |
4. | svo að þú megir ganga úr skugga um sannindi þeirra frásagna, sem þú hefur fræðst um. |
5. | Á dögum Heródesar, konungs í Júdeu, var uppi prestur nokkur að nafni Sakaría, af sveit Abía. Kona hans var og af ætt Arons og hét Elísabet. |
6. | Þau voru bæði réttlát fyrir Guði og lifðu vammlaus eftir öllum boðum og ákvæðum Drottins. |
7. | En þau áttu ekki barn, því að Elísabet var óbyrja, og bæði voru þau hnigin að aldri. |
8. | En svo bar við, er röðin kom að sveit hans og hann var að gegna þjónustu fyrir Guði, |
9. | að það féll í hans hlut, samkvæmt venju prestdómsins, að ganga inn í musteri Drottins og fórna reykelsi. |
10. | En allur fólksfjöldinn var fyrir utan á bæn, meðan reykelsisfórnin var færð. |
11. | Birtist honum þá engill Drottins, sem stóð hægra megin við reykelsisaltarið. |
12. | Sakaría varð hverft við sýn þessa, og ótta sló á hann. |
13. | En engillinn sagði við hann: ,,Óttast þú eigi, Sakaría, því bæn þín er heyrð. Elísabet kona þín mun fæða þér son, og þú skalt láta hann heita Jóhannes. |
14. | Og þér mun veitast gleði og fögnuður, og margir munu gleðjast vegna fæðingar hans. |
15. | Því að hann mun verða mikill í augliti Drottins. Aldrei mun hann drekka vín né áfengan drykk, en fyllast heilögum anda þegar frá móðurlífi. |
16. | Og mörgum af Ísraels sonum mun hann snúa til Drottins, Guðs þeirra. |
17. | Og hann mun ganga fyrir honum í anda og krafti Elía til að snúa hjörtum feðra til barna og óhlýðnum til hugarfars réttlátra og búa Drottni altygjaðan lýð.`` |
18. | Sakaría sagði við engilinn: ,,Af hverju get ég vitað þetta? Ég er gamall og kona mín hnigin að aldri.`` |
19. | En engillinn svaraði honum: ,,Ég er Gabríel, sem stend frammi fyrir Guði, ég var sendur til að tala við þig og flytja þér þessa gleðifregn. |
20. | Og þú munt verða mállaus og ekki geta talað til þess dags, er þetta kemur fram, vegna þess að þú trúðir ekki orðum mínum, en þau munu rætast á sínum tíma.`` |
21. | Og fólkið beið eftir Sakaría og undraðist, hve honum dvaldist í musterinu. |
22. | En er hann kom út, gat hann ekki talað við þá, og skildu þeir, að hann hafði séð sýn í musterinu. Hann gaf þeim bendingar og var mállaus áfram. |
23. | Og er þjónustudagar hans voru liðnir, fór hann heim til sín. |
24. | En eftir þessa daga varð Elísabet kona hans þunguð, og hún leyndi sér í fimm mánuði og sagði: |
25. | ,,Þannig hefur Drottinn gjört við mig, er hann leit til mín að afmá hneisu mína í augum manna.`` |
26. | En á sjötta mánuði var Gabríel engill sendur frá Guði til borgar í Galíleu, sem heitir Nasaret, |
27. | til meyjar, er var föstnuð manni, sem Jósef hét, af ætt Davíðs, en mærin hét María. |
28. | Og engillinn kom inn til hennar og sagði: ,,Heil vert þú, sem nýtur náðar Guðs! Drottinn er með þér.`` |
29. | En hún varð hrædd við þessi orð og hugleiddi, hvílík þessi kveðja væri. |
30. | Og engillinn sagði við hana: ,,Óttast þú eigi, María, því að þú hefur fundið náð hjá Guði. |
31. | Þú munt þunguð verða og son ala, og þú skalt láta hann heita JESÚ. |
32. | Hann mun verða mikill og kallaður sonur hins hæsta. Drottinn Guð mun gefa honum hásæti Davíðs föður hans, |
33. | og hann mun ríkja yfir ætt Jakobs að eilífu, og á ríki hans mun enginn endir verða.`` |
34. | Þá sagði María við engilinn: ,,Hvernig má þetta verða, þar eð ég hef ekki karlmanns kennt?`` |
35. | Og engillinn sagði við hana: ,,Heilagur andi mun koma yfir þig og kraftur hins hæsta mun yfirskyggja þig. Fyrir því mun og barnið verða kallað heilagt, sonur Guðs. |
36. | Elísabet, frændkona þín, er einnig orðin þunguð að syni í elli sinni, og þetta er sjötti mánuður hennar, sem kölluð var óbyrja, |
37. | en Guði er enginn hlutur um megn.`` |
38. | Þá sagði María: ,,Sjá, ég er ambátt Drottins. Verði mér eftir orðum þínum.`` Og engillinn fór burt frá henni. |
39. | En á þeim dögum tók María sig upp og fór með flýti til borgar nokkurrar í fjallbyggðum Júda. |
40. | Hún kom inn í hús Sakaría og heilsaði Elísabetu. |
41. | Þá varð það, þegar Elísabet heyrði kveðju Maríu, að barnið tók viðbragð í lífi hennar, og Elísabet fylltist heilögum anda |
42. | og hrópaði hárri röddu: ,,Blessuð ert þú meðal kvenna og blessaður ávöxtur lífs þíns. |
43. | Hvaðan kemur mér þetta, að móðir Drottins míns kemur til mín? |
44. | Þegar kveðja þín hljómaði í eyrum mér, tók barnið viðbragð af gleði í lífi mínu. |
45. | Sæl er hún, sem trúði því, að rætast mundi það, sem sagt var við hana frá Drottni.`` |
46. | Og María sagði: Önd mín miklar Drottin, |
47. | og andi minn gleðst í Guði, frelsara mínum. |
48. | Því að hann hefur litið til ambáttar sinnar í smæð hennar, héðan af munu allar kynslóðir mig sæla segja. |
49. | Því að mikla hluti hefur hinn voldugi við mig gjört, og heilagt er nafn hans. |
50. | Miskunn hans við þá, er óttast hann, varir frá kyni til kyns. |
51. | Máttarverk hefur hann unnið með armi sínum og drembilátum í hug og hjarta hefur hann tvístrað. |
52. | Valdhöfum hefur hann steypt af stóli og upp hafið smælingja, |
53. | hungraða hefur hann fyllt gæðum, en látið ríka tómhenta frá sér fara. |
54. | Hann hefur minnst miskunnar sinnar og tekið að sér Ísrael, þjón sinn, |
55. | eins og hann talaði til feðra vorra, við Abraham og niðja hans ævinlega. |
56. | En María dvaldist hjá henni hér um bil þrjá mánuði og sneri síðan heim til sín. |
57. | Nú kom sá tími, að Elísabet skyldi verða léttari, og ól hún son. |
58. | Og nágrannar hennar og ættmenn heyrðu, hversu mikla miskunn Drottinn hafði auðsýnt henni, og samfögnuðu henni. |
59. | Á áttunda degi komu þeir að umskera sveininn, og vildu þeir láta hann heita Sakaría í höfuðið á föður sínum. |
60. | Þá mælti móðir hans: ,,Eigi skal hann svo heita, heldur Jóhannes.`` |
61. | En þeir sögðu við hana: ,,Enginn er í ætt þinni, sem heitir því nafni.`` |
62. | Bentu þeir þá föður hans, að hann léti þá vita, hvað sveinninn skyldi heita. |
63. | Hann bað um spjald og reit: ,,Jóhannes er nafn hans,`` og urðu þeir allir undrandi. |
64. | Jafnskjótt laukst upp munnur hans og tunga, og hann fór að tala og lofaði Guð. |
65. | En ótta sló á alla nágranna þeirra og þótti þessi atburður miklum tíðindum sæta í allri fjallbyggð Júdeu. |
66. | Og allir, sem þetta heyrðu, festu það í huga sér og sögðu: ,,Hvað mun barn þetta verða?`` Því að hönd Drottins var með honum. |
67. | En Sakaría faðir hans fylltist heilögum anda og mælti af spámannlegri andagift: |
68. | Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, því að hann hefur vitjað lýðs síns og búið honum lausn. |
69. | Hann hefur reist oss horn hjálpræðis í húsi Davíðs þjóns síns, |
70. | eins og hann talaði fyrir munn sinna heilögu spámanna frá öndverðu, |
71. | frelsun frá óvinum vorum og úr höndum allra, er hata oss. |
72. | Hann hefur auðsýnt feðrum vorum miskunn og minnst síns heilaga sáttmála, |
73. | þess eiðs, er hann sór Abraham föður vorum |
74. | að hrífa oss úr höndum óvina og veita oss að þjóna sér óttalaust |
75. | í heilagleik og réttlæti fyrir augum hans alla daga vora. |
76. | Og þú, sveinn! munt nefndur verða spámaður hins hæsta, því að þú munt ganga fyrir Drottni að greiða vegu hans |
77. | og veita lýð hans þekkingu á hjálpræðinu, sem er fyrirgefning synda þeirra. |
78. | Þessu veldur hjartans miskunn Guðs vors. Hún lætur upp renna sól af hæðum að vitja vor |
79. | og lýsa þeim, sem sitja í myrkri og skugga dauðans, og beina fótum vorum á friðar veg.En sveinninn óx og varð þróttmikill í anda. Hann dvaldist í óbyggðum til þess dags, er hann skyldi koma fram fyrir Ísrael. |
80. | En sveinninn óx og varð þróttmikill í anda. Hann dvaldist í óbyggðum til þess dags, er hann skyldi koma fram fyrir Ísrael. |
Luke (1/24) → |