Luke (1/24)  →
1. Margir hafa tekið sér fyrir hendur að rekja sögu þeirra viðburða, er gjörst hafa meðal vor,
2. samkvæmt því, sem oss hafa flutt þeir menn, er frá öndverðu voru sjónarvottar og þjónar orðsins.
3. Nú hef ég athugað kostgæfilega allt þetta frá upphafi og réð því einnig af að rita samfellda sögu fyrir þig, göfugi Þeófílus,
4. svo að þú megir ganga úr skugga um sannindi þeirra frásagna, sem þú hefur fræðst um.
5. Á dögum Heródesar, konungs í Júdeu, var uppi prestur nokkur að nafni Sakaría, af sveit Abía. Kona hans var og af ætt Arons og hét Elísabet.
6. Þau voru bæði réttlát fyrir Guði og lifðu vammlaus eftir öllum boðum og ákvæðum Drottins.
7. En þau áttu ekki barn, því að Elísabet var óbyrja, og bæði voru þau hnigin að aldri.
8. En svo bar við, er röðin kom að sveit hans og hann var að gegna þjónustu fyrir Guði,
9. að það féll í hans hlut, samkvæmt venju prestdómsins, að ganga inn í musteri Drottins og fórna reykelsi.
10. En allur fólksfjöldinn var fyrir utan á bæn, meðan reykelsisfórnin var færð.
11. Birtist honum þá engill Drottins, sem stóð hægra megin við reykelsisaltarið.
12. Sakaría varð hverft við sýn þessa, og ótta sló á hann.
13. En engillinn sagði við hann: ,,Óttast þú eigi, Sakaría, því bæn þín er heyrð. Elísabet kona þín mun fæða þér son, og þú skalt láta hann heita Jóhannes.
14. Og þér mun veitast gleði og fögnuður, og margir munu gleðjast vegna fæðingar hans.
15. Því að hann mun verða mikill í augliti Drottins. Aldrei mun hann drekka vín né áfengan drykk, en fyllast heilögum anda þegar frá móðurlífi.
16. Og mörgum af Ísraels sonum mun hann snúa til Drottins, Guðs þeirra.
17. Og hann mun ganga fyrir honum í anda og krafti Elía til að snúa hjörtum feðra til barna og óhlýðnum til hugarfars réttlátra og búa Drottni altygjaðan lýð.``
18. Sakaría sagði við engilinn: ,,Af hverju get ég vitað þetta? Ég er gamall og kona mín hnigin að aldri.``
19. En engillinn svaraði honum: ,,Ég er Gabríel, sem stend frammi fyrir Guði, ég var sendur til að tala við þig og flytja þér þessa gleðifregn.
20. Og þú munt verða mállaus og ekki geta talað til þess dags, er þetta kemur fram, vegna þess að þú trúðir ekki orðum mínum, en þau munu rætast á sínum tíma.``
21. Og fólkið beið eftir Sakaría og undraðist, hve honum dvaldist í musterinu.
22. En er hann kom út, gat hann ekki talað við þá, og skildu þeir, að hann hafði séð sýn í musterinu. Hann gaf þeim bendingar og var mállaus áfram.
23. Og er þjónustudagar hans voru liðnir, fór hann heim til sín.
24. En eftir þessa daga varð Elísabet kona hans þunguð, og hún leyndi sér í fimm mánuði og sagði:
25. ,,Þannig hefur Drottinn gjört við mig, er hann leit til mín að afmá hneisu mína í augum manna.``
26. En á sjötta mánuði var Gabríel engill sendur frá Guði til borgar í Galíleu, sem heitir Nasaret,
27. til meyjar, er var föstnuð manni, sem Jósef hét, af ætt Davíðs, en mærin hét María.
28. Og engillinn kom inn til hennar og sagði: ,,Heil vert þú, sem nýtur náðar Guðs! Drottinn er með þér.``
29. En hún varð hrædd við þessi orð og hugleiddi, hvílík þessi kveðja væri.
30. Og engillinn sagði við hana: ,,Óttast þú eigi, María, því að þú hefur fundið náð hjá Guði.
31. Þú munt þunguð verða og son ala, og þú skalt láta hann heita JESÚ.
32. Hann mun verða mikill og kallaður sonur hins hæsta. Drottinn Guð mun gefa honum hásæti Davíðs föður hans,
33. og hann mun ríkja yfir ætt Jakobs að eilífu, og á ríki hans mun enginn endir verða.``
34. Þá sagði María við engilinn: ,,Hvernig má þetta verða, þar eð ég hef ekki karlmanns kennt?``
35. Og engillinn sagði við hana: ,,Heilagur andi mun koma yfir þig og kraftur hins hæsta mun yfirskyggja þig. Fyrir því mun og barnið verða kallað heilagt, sonur Guðs.
36. Elísabet, frændkona þín, er einnig orðin þunguð að syni í elli sinni, og þetta er sjötti mánuður hennar, sem kölluð var óbyrja,
37. en Guði er enginn hlutur um megn.``
38. Þá sagði María: ,,Sjá, ég er ambátt Drottins. Verði mér eftir orðum þínum.`` Og engillinn fór burt frá henni.
39. En á þeim dögum tók María sig upp og fór með flýti til borgar nokkurrar í fjallbyggðum Júda.
40. Hún kom inn í hús Sakaría og heilsaði Elísabetu.
41. Þá varð það, þegar Elísabet heyrði kveðju Maríu, að barnið tók viðbragð í lífi hennar, og Elísabet fylltist heilögum anda
42. og hrópaði hárri röddu: ,,Blessuð ert þú meðal kvenna og blessaður ávöxtur lífs þíns.
43. Hvaðan kemur mér þetta, að móðir Drottins míns kemur til mín?
44. Þegar kveðja þín hljómaði í eyrum mér, tók barnið viðbragð af gleði í lífi mínu.
45. Sæl er hún, sem trúði því, að rætast mundi það, sem sagt var við hana frá Drottni.``
46. Og María sagði: Önd mín miklar Drottin,
47. og andi minn gleðst í Guði, frelsara mínum.
48. Því að hann hefur litið til ambáttar sinnar í smæð hennar, héðan af munu allar kynslóðir mig sæla segja.
49. Því að mikla hluti hefur hinn voldugi við mig gjört, og heilagt er nafn hans.
50. Miskunn hans við þá, er óttast hann, varir frá kyni til kyns.
51. Máttarverk hefur hann unnið með armi sínum og drembilátum í hug og hjarta hefur hann tvístrað.
52. Valdhöfum hefur hann steypt af stóli og upp hafið smælingja,
53. hungraða hefur hann fyllt gæðum, en látið ríka tómhenta frá sér fara.
54. Hann hefur minnst miskunnar sinnar og tekið að sér Ísrael, þjón sinn,
55. eins og hann talaði til feðra vorra, við Abraham og niðja hans ævinlega.
56. En María dvaldist hjá henni hér um bil þrjá mánuði og sneri síðan heim til sín.
57. Nú kom sá tími, að Elísabet skyldi verða léttari, og ól hún son.
58. Og nágrannar hennar og ættmenn heyrðu, hversu mikla miskunn Drottinn hafði auðsýnt henni, og samfögnuðu henni.
59. Á áttunda degi komu þeir að umskera sveininn, og vildu þeir láta hann heita Sakaría í höfuðið á föður sínum.
60. Þá mælti móðir hans: ,,Eigi skal hann svo heita, heldur Jóhannes.``
61. En þeir sögðu við hana: ,,Enginn er í ætt þinni, sem heitir því nafni.``
62. Bentu þeir þá föður hans, að hann léti þá vita, hvað sveinninn skyldi heita.
63. Hann bað um spjald og reit: ,,Jóhannes er nafn hans,`` og urðu þeir allir undrandi.
64. Jafnskjótt laukst upp munnur hans og tunga, og hann fór að tala og lofaði Guð.
65. En ótta sló á alla nágranna þeirra og þótti þessi atburður miklum tíðindum sæta í allri fjallbyggð Júdeu.
66. Og allir, sem þetta heyrðu, festu það í huga sér og sögðu: ,,Hvað mun barn þetta verða?`` Því að hönd Drottins var með honum.
67. En Sakaría faðir hans fylltist heilögum anda og mælti af spámannlegri andagift:
68. Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, því að hann hefur vitjað lýðs síns og búið honum lausn.
69. Hann hefur reist oss horn hjálpræðis í húsi Davíðs þjóns síns,
70. eins og hann talaði fyrir munn sinna heilögu spámanna frá öndverðu,
71. frelsun frá óvinum vorum og úr höndum allra, er hata oss.
72. Hann hefur auðsýnt feðrum vorum miskunn og minnst síns heilaga sáttmála,
73. þess eiðs, er hann sór Abraham föður vorum
74. að hrífa oss úr höndum óvina og veita oss að þjóna sér óttalaust
75. í heilagleik og réttlæti fyrir augum hans alla daga vora.
76. Og þú, sveinn! munt nefndur verða spámaður hins hæsta, því að þú munt ganga fyrir Drottni að greiða vegu hans
77. og veita lýð hans þekkingu á hjálpræðinu, sem er fyrirgefning synda þeirra.
78. Þessu veldur hjartans miskunn Guðs vors. Hún lætur upp renna sól af hæðum að vitja vor
79. og lýsa þeim, sem sitja í myrkri og skugga dauðans, og beina fótum vorum á friðar veg.En sveinninn óx og varð þróttmikill í anda. Hann dvaldist í óbyggðum til þess dags, er hann skyldi koma fram fyrir Ísrael.
80. En sveinninn óx og varð þróttmikill í anda. Hann dvaldist í óbyggðum til þess dags, er hann skyldi koma fram fyrir Ísrael.
      Luke (1/24)  →