← Lamentations (3/5) → |
1. | Ég er maðurinn, sem eymd hefi reynt undir sprota reiði hans. |
2. | Mig hefir hann rekið og fært út í myrkur og niðdimmu. |
3. | Já, gegn mér snýr hann æ að nýju hendi sinni allan daginn. |
4. | Hann hefir tálgað af mér hold mitt og hörund, brotið sundur bein mín, |
5. | hlaðið hringinn í kringum mig fári og mæðu, |
6. | hneppt mig í myrkur eins og þá sem dánir eru fyrir löngu. |
7. | Hann hefir girt fyrir mig, svo að ég kemst ekki út, gjört fjötra mína þunga. |
8. | Þótt ég hrópi og kalli, hnekkir hann bæn minni. |
9. | Hann girti fyrir vegu mína með höggnum steinum, gjörði stigu mína ófæra. |
10. | Hann var mér eins og björn, sem situr um bráð, eins og ljón í launsátri. |
11. | Hann hefir leitt mig afleiðis og tætt mig sundur, hann hefir látið mig eyddan, |
12. | hann hefir bent boga sinn og reist mig að skotspæni fyrir örina, |
13. | hefir sent í nýru mín sonu örvamælis síns. |
14. | Ég varð öllum þjóðum að athlægi, þeim að háðkvæði liðlangan daginn. |
15. | Hann mettaði mig á beiskum jurtum, drykkjaði mig á malurt |
16. | og lét tennur mínar myljast sundur á malarsteinum, lét mig velta mér í ösku. |
17. | Þú sviptir sálu mína friði, ég gleymdi því góða |
18. | og sagði: ,,Horfinn er lífskraftur minn, von mín fjarri Drottni.`` |
19. | Minnstu eymdar minnar og mæðu, malurtarinnar og eitursins. |
20. | Sál mín hugsar stöðugt um þetta og er döpur í brjósti mér. |
21. | Þetta vil ég hugfesta, þess vegna vil ég vona: |
22. | Náð Drottins er ekki þrotin, miskunn hans ekki á enda, |
23. | hún er ný á hverjum morgni, mikil er trúfesti þín! |
24. | Drottinn er hlutdeild mín, segir sál mín, þess vegna vil ég vona á hann. |
25. | Góður er Drottinn þeim er á hann vona, og þeirri sál er til hans leitar. |
26. | Gott er að bíða hljóður eftir hjálp Drottins. |
27. | Gott er fyrir manninn að bera ok í æsku. |
28. | Hann sitji einmana og hljóður, af því að Hann hefir lagt það á hann. |
29. | Hann beygi munninn ofan að jörðu, vera má að enn sé von, |
30. | hann bjóði þeim kinnina sem slær hann, láti metta sig með smán. |
31. | Því að ekki útskúfar Drottinn um alla eilífð, |
32. | heldur miskunnar hann aftur, þegar hann hrellir, eftir sinni miklu náð. |
33. | Því að ekki langar hann til að þjá né hrella mannanna börn. |
34. | Að menn troða undir fótum alla bandingja landsins, |
35. | að menn halla rétti manns fyrir augliti hins Hæsta, |
36. | að menn beita mann ranglæti í máli hans, _ skyldi Drottinn ekki sjá það? |
37. | Hver er sá er talaði, og það varð, án þess að Drottinn hafi boðið það? |
38. | Fram gengur ekki af munni hins Hæsta bæði hamingja og óhamingja? |
39. | Hví andvarpar maðurinn alla ævi? Hver andvarpi yfir eigin syndum! |
40. | Rannsökum breytni vora og prófum og snúum oss til Drottins. |
41. | Fórnum hjarta voru og höndum til Guðs í himninum. |
42. | Vér höfum syndgað og verið óhlýðnir, þú hefir ekki fyrirgefið, |
43. | þú hefir hulið þig í reiði og ofsótt oss, myrt vægðarlaust, |
44. | þú hefir hulið þig í skýi, svo að engin bæn kemst í gegn. |
45. | Þú gjörðir oss að afhraki og viðbjóð mitt á meðal þjóðanna. |
46. | Yfir oss glenntu upp ginið allir óvinir vorir. |
47. | Geigur og gildra urðu hlutskipti vort, eyðing og tortíming. |
48. | Táralækir streyma af augum mér út af tortíming þjóðar minnar. |
49. | Hvíldarlaust fljóta augu mín í tárum, án þess að hlé verði á, |
50. | uns niður lítur og á horfir Drottinn af himnum. |
51. | Auga mitt veldur sál minni kvöl, vegna allra dætra borgar minnar. |
52. | Með ákefð eltu mig, eins og fugl, þeir er voru óvinir mínir án saka. |
53. | Þeir gjörðu því nær út af við mig í gryfju og köstuðu steinum á mig. |
54. | Vatn flóði yfir höfuð mitt, ég hugsaði: ,,Ég er frá.`` |
55. | Ég hrópaði á nafn þitt, Drottinn, úr hyldýpi gryfjunnar. |
56. | Þú heyrðir hróp mitt: ,,Byrg ekki eyra þitt, kom mér til fróunar, kom mér til hjálpar.`` |
57. | Þú varst nálægur, þá er ég hrópaði til þín, sagðir: ,,Óttastu ekki!`` |
58. | Þú varðir, Drottinn, mál mitt, leystir líf mitt. |
59. | Þú hefir, Drottinn, séð undirokun mína, rétt þú hluta minn! |
60. | Þú hefir séð alla hefnigirni þeirra, allt ráðabrugg þeirra gegn mér, |
61. | þú hefir heyrt smánanir þeirra, Drottinn, allt ráðabrugg þeirra í gegn mér, |
62. | skraf mótstöðumanna minna og hinar stöðugu ráðagjörðir þeirra gegn mér. |
63. | Lít þú á, hvort sem þeir sitja eða standa, þá er ég háðkvæði þeirra. |
64. | Þú munt endurgjalda þeim, Drottinn, eins og þeir hafa til unnið. |
65. | Þú munt leggja hulu yfir hjarta þeirra, bölvan þín komi yfir þá.Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins. |
66. | Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins. |
← Lamentations (3/5) → |