← Job (6/42) → |
1. | Þá svaraði Job og sagði: |
2. | Ó að gremja mín væri vegin og ógæfa mín lögð á vogarskálar! |
3. | Hún er þyngri en sandur hafsins, fyrir því hefi ég eigi taumhald á tungu minni. |
4. | Því að örvar hins Almáttka sitja fastar í mér, og andi minn drekkur í sig eitur þeirra. Ógnir Guðs steðja að mér. |
5. | Rymur skógarasninn yfir grængresinu, eða öskrar nautið yfir fóðri sínu? |
6. | Verður hið bragðlausa etið saltlaust, eða er gott bragð að hvítunni í egginu? |
7. | Matur minn fær mér ógleði, mig velgir við að snerta hann. |
8. | Ó að ósk mín uppfylltist, og Guð léti von mína rætast! |
9. | Ég vildi að Guði þóknaðist að merja mig sundur, rétta út höndina og skera lífsþráð minn sundur! |
10. | Þá væri það þó enn huggun mín _ og ég skyldi hoppa af gleði í vægðarlausri kvölinni _ að ég hefi aldrei afneitað orðum hins Heilaga. |
11. | Hver er kraftur minn, að ég skyldi þreyja, og hver verða endalok mín, að ég skyldi vera þolinmóður? |
12. | Er þá kraftur minn kletta kraftur, eða er líkami minn af eiri? |
13. | Er ég ekki með öllu hjálparvana og öll frelsun frá mér hrakin? |
14. | Hrelldur maður á heimting á meðaumkun hjá vini sínum, enda þótt hann hætti að óttast hinn Almáttka. |
15. | Bræður mínir brugðust eins og lækur, eins og farvegur lækja, sem flóa yfir, |
16. | sem gruggugir eru af ís og snjórinn hverfur ofan í. |
17. | Jafnskjótt og þeir bakast af sólinni, þorna þeir upp, þegar hitnar, hverfa þeir burt af stað sínum. |
18. | Kaupmannalestirnar beygja af leið sinni, halda upp í eyðimörkina og farast. |
19. | Kaupmannalestir frá Tema skyggndust eftir þeim, ferðamannahópar frá Saba reiddu sig á þá. |
20. | Þeir urðu sér til skammar fyrir vonina, þeir komu þangað og urðu sneyptir. |
21. | Þannig eruð þér nú orðnir fyrir mér, þér sáuð skelfing og skelfdust. |
22. | Hefi ég sagt: ,,Færið mér eitthvað og borgið af eigum yðar fyrir mig, |
23. | frelsið mig úr höndum óvinarins og leysið mig undan valdi kúgarans``? |
24. | Fræðið mig, og ég skal þegja, og sýnið mér, í hverju mér hefir á orðið. |
25. | Hversu áhrifamikil eru einlægninnar orð, en hvað sanna átölur yðar? |
26. | Hafið þér í hyggju að ásaka orð? Ummæli örvilnaðs manns hverfa út í vindinn. |
27. | Þér munduð jafnvel hluta um föðurleysingjann og selja vin yðar. |
28. | Og nú _ ó að yður mætti þóknast að líta á mig, ég mun vissulega ekki ljúga upp í opið geðið á yður. |
29. | Snúið við, fremjið eigi ranglæti, já, snúið við, enn þá hefi ég rétt fyrir mér.Er ranglæti á minni tungu, eða ætli gómur minn greini ekki hvað illt er? |
30. | Er ranglæti á minni tungu, eða ætli gómur minn greini ekki hvað illt er? |
← Job (6/42) → |