← Job (39/42) → |
1. | Veist þú tímann, nær steingeiturnar bera? Gefur þú gaum að fæðingarhríðum hindanna? |
2. | Telur þú mánuðina, sem þær ganga með, og veist þú tímann, nær þær bera? |
3. | Þær leggjast á knén, fæða kálfa sína, þær losna fljótt við kvalir sínar. |
4. | Kálfar þeirra verða sterkir, vaxa í haganum, fara burt og koma ekki aftur til þeirra. |
5. | Hver hefir látið skógarasnann ganga lausan og hver hefir leyst fjötra villiasnans, |
6. | sem ég hefi gefið eyðivelli að bústað og saltsléttu að heimkynni? |
7. | Hann hlær að hávaða borgarinnar, hann heyrir ekki köll rekstrarmannsins. |
8. | Það sem hann leitar uppi á fjöllunum, er haglendi hans, og öllu því sem grænt er, sækist hann eftir. |
9. | Mun vísundurinn vera fús til að þjóna þér eða mun hann standa um nætur við stall þinn? |
10. | Getur þú bundið vísundinn með bandinu við plógfarið eða mun hann herfa dalgrundirnar á eftir þér? |
11. | Reiðir þú þig á hann, af því að kraftur hans er mikill, og trúir þú honum fyrir arði þínum? |
12. | Treystir þú honum til að flytja sáð þitt heim og til að safna því á þreskivöll þinn? |
13. | Strúthænan baðar glaðlega vængjunum, en er nokkurt ástríki í þeim vængjum og flugfjöðrum? |
14. | Nei, hún fær jörðinni egg sín og lætur þau hitna í moldinni |
15. | og gleymir, að fótur getur brotið þau og dýr merkurinnar troðið þau sundur. |
16. | Hún er hörð við unga sína, eins og hún ætti þá ekki, þótt fyrirhöfn hennar sé árangurslaus, þá er hún laus við ótta, |
17. | því að Guð synjaði henni um visku og veitti henni enga hlutdeild í hyggindum. |
18. | En þegar hún sveiflar sér í loft upp, þá hlær hún að hestinum og þeim sem á honum situr. |
19. | Gefur þú hestinum styrkleika, klæðir þú makka hans flaksandi faxi? |
20. | Lætur þú hann stökkva eins og engisprettu? Fagurlega frýsar hann, en hræðilega! |
21. | Hann krafsar upp grundina og kætist af styrkleikanum, hann fer út á móti hertygjunum. |
22. | Hann hlær að hræðslunni og skelfist ekki og hopar ekki fyrir sverðinu. |
23. | Á baki hans glamrar í örvamælinum, spjót og lensa leiftra. |
24. | Með hávaða og harki hendist hann yfir jörðina og eigi verður honum haldið, þá er lúðurinn gellur. |
25. | Í hvert sinn er lúðurinn gellur, hvíar hann, og langar leiðir nasar hann bardagann, þrumurödd fyrirliðanna og herópið. |
26. | Er það fyrir þín hyggindi að haukurinn lyftir flugfjöðrunum, breiðir út vængi sína í suðurátt? |
27. | Er það eftir þinni skipun að örninn flýgur svo hátt og byggir hreiður sitt hátt uppi? |
28. | Á klettunum á hann sér býli og ból, á klettasnösum og fjallatindum. |
29. | Þaðan skyggnist hann að æti, augu hans sjá langar leiðir.Og ungar hans svelgja blóð, og hvar sem vegnir menn liggja, þar er hann. |
30. | Og ungar hans svelgja blóð, og hvar sem vegnir menn liggja, þar er hann. |
← Job (39/42) → |