← Job (18/42) → |
1. | Þá svaraði Bildad frá Súa og sagði: |
2. | Hversu lengi ætlið þér að halda áfram þessu orðaskaki? Látið yður segjast, og því næst skulum vér talast við. |
3. | Hvers vegna erum vér metnir sem skepnur, orðnir heimskir í yðar augum? |
4. | Þú, sem tætir sjálfan þig sundur í reiði þinni, _ á jörðin þín vegna að fara í auðn og bjargið að færast úr stað sínum? |
5. | Ljós hins óguðlega slokknar, og logi elds hans skín ekki. |
6. | Ljósið myrkvast í tjaldi hans, og það slokknar á lampanum yfir honum. |
7. | Hans öflugu skref verða stutt, og ráðagjörð sjálfs hans steypir honum, |
8. | því að hann rekst í netið með fætur sína, og hann gengur í möskvunum. |
9. | Möskvi festist um hæl hans, lykkjan herðist að honum. |
10. | Snaran liggur falin á jörðinni, og gildran liggur fyrir honum á stígnum. |
11. | Skelfingar hræða hann allt um kring og hrekja hann áfram, hvar sem hann gengur. |
12. | Ógæfu hans tekur að svengja, og glötunin bíður búin eftir falli hans. |
13. | Hún tærir húð hans, og frumburður dauðans etur limu hans. |
14. | Hann er hrifinn burt úr tjaldi sínu, er hann treysti á, og það lætur hann ganga til konungs skelfinganna. |
15. | Í tjaldi hans býr það, sem eigi er hans, brennisteini er stráð yfir bústað hans. |
16. | Að neðan þorna rætur hans, að ofan visna greinar hans. |
17. | Minning hans hverfur af jörðunni, og nafn hans er ekki nefnt á völlunum. |
18. | Menn hrinda honum frá ljósinu út í myrkrið og reka hann burt af jarðríki. |
19. | Hann mun hvorki eiga börn né buru meðal þjóðar sinnar, og enginn, sem undan hefir komist, er í híbýlum hans. |
20. | Yfir skapadægri hans skelfast eftirkomendurnir, og hrylling grípur þá, er fyrr voru uppi.Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð. |
21. | Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð. |
← Job (18/42) → |