← Job (13/42) → |
1. | Sjá, allt þetta hefir auga mitt séð og eyra mitt heyrt og sett það á sig. |
2. | Það sem þér vitið, það veit ég líka, ekki stend ég yður að baki. |
3. | En ég vil tala til hins Almáttka og mig langar til að þreyta málsókn við Guð. |
4. | Því að sannlega samtvinnið þér lygar og eruð gagnslausir gutlarar allir saman. |
5. | Ó að þér vilduð steinþegja, þá mætti meta yður það til mannvits. |
6. | Heyrið átölur mínar og hlustið á ásakanir vara minna. |
7. | Viljið þér mæla það, sem rangt er, Guði til varnar, og honum til varnar mæla svik? |
8. | Viljið þér draga taum hans, eða viljið þér taka málstað Guðs? |
9. | Ætli það fari vel, þegar hann rannsakar yður, eða ætlið þér að leika á hann, eins og leikið er á menn? |
10. | Nei, hegna, hegna mun hann yður, ef þér eruð hlutdrægir í leyni. |
11. | Hátign hans mun skelfa yður, og ógn hans mun falla yfir yður. |
12. | Spakmæli yðar eru ösku-orðskviðir, vígi yðar eru leirvígi. |
13. | Þegið og látið mig í friði, þá mun ég mæla, og komi yfir mig hvað sem vill. |
14. | Ég stofna sjálfum mér í hættu og legg lífið undir. |
15. | Sjá, hann mun deyða mig _ ég bíð hans, aðeins vil ég verja breytni mína fyrir augliti hans. |
16. | Það skal og verða mér til sigurs, því að guðlaus maður kemur ekki fyrir auglit hans. |
17. | Hlýðið því gaumgæfilega á ræðu mína, og vörn mín gangi yður í eyru. |
18. | Sjá, ég hefi undirbúið málið, ég veit, að ég verð dæmdur sýkn. |
19. | Hver er sá, er deila vilji við mig? þá skyldi ég þegja og gefa upp andann. |
20. | Tvennt mátt þú, Guð, ekki við mig gjöra, þá skal ég ekki fela mig fyrir augliti þínu. |
21. | Tak hönd þína burt frá mér, og lát ekki skelfing þína hræða mig. |
22. | Kalla því næst, og mun ég svara, eða ég skal tala, og veit þú mér andsvör í móti. |
23. | Hversu margar eru þá misgjörðir mínar og syndir? Kunngjör mér afbrot mín og synd mína! |
24. | Hvers vegna byrgir þú auglit þitt og ætlar, að ég sé óvinur þinn? |
25. | Ætlar þú að skelfa vindþyrlað laufblað og ofsækja þurrt hálmstrá, |
26. | er þú dæmir mér beiskar kvalir og lætur mig erfa misgjörðir æsku minnar, |
27. | er þú setur fætur mína í stokk og aðgætir alla vegu mína og markar hring kringum iljar mínar?_ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat. |
28. | _ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat. |
← Job (13/42) → |