←  Job (12/42)  →
1. Þá svaraði Job og sagði:
2. Já, vissulega, miklir menn eruð þér, og með yður mun spekin deyja út!
3. En ég hefi vit eins og þér, ekki stend ég yður að baki, og hver er sá, er eigi viti slíkt!
4. Athlægi vinar síns _ það má ég vera, ég sem kallaði til Guðs, og hann svaraði mér, _ ég, hinn réttláti, hreinlyndi, er að athlægi!
5. ,,Ógæfan er fyrirlitleg`` _ segir hinn öruggi, ,,hún hæfir þeim, sem skrikar fótur.``
6. Tjöld spellvirkjanna standa ósködduð, og þeir lifa áhyggjulausir, sem egna Guð til reiði, og sá sem þykist bera Guð í hendi sér.
7. En spyr þú skepnurnar, og þær munu kenna þér, fugla loftsins, og þeir munu fræða þig,
8. eða villidýrin, og þau munu kenna þér, og fiskar hafsins munu kunngjöra þér.
9. Hver þeirra veit ekki að hönd Drottins hefir gjört þetta?
10. Í hans hendi er líf alls hins lifanda og andi sérhvers mannslíkama.
11. Prófar eyrað ekki orðin, eins og gómurinn smakkar matinn?
12. Hjá öldruðum mönnum er speki, og langir lífdagar veita hyggindi.
13. Hjá Guði er speki og máttur, hans eru ráð og hyggindi.
14. Þegar hann rífur niður, þá verður eigi byggt upp aftur, þegar hann setur einhvern í fangelsi, þá verður ekki lokið upp.
15. Þegar hann stíflar vötnin, þá þorna þau upp, þegar hann hleypir þeim, þá umturna þau jörðinni.
16. Hjá honum er máttur og viska, á valdi hans er sá er villist, og sá er í villu leiðir.
17. Hann leiðir ráðherra burt nakta og gjörir dómara að fíflum.
18. Hann leysir fjötra konunganna og bindur reipi um lendar sjálfra þeirra.
19. Hann leiðir presta burt nakta og steypir þeim, sem sitja fastir í sessi.
20. Hann rænir reynda menn málinu og sviptir öldungana dómgreind.
21. Hann hellir fyrirlitning yfir tignarmennin og gjörir slakt belti hinna sterku.
22. Hann grefur hið hulda fram úr myrkrinu og dregur niðdimmuna fram í birtuna.
23. Hann veitir þjóðunum vöxt og eyðir þeim, útbreiðir þjóðirnar og leiðir þær burt.
24. Hann firrir þjóðhöfðingja landsins viti og lætur þá villast um veglaus öræfi.Þeir fálma í ljóslausu myrkri, og hann lætur þá skjögra eins og drukkinn mann.
25. Þeir fálma í ljóslausu myrkri, og hann lætur þá skjögra eins og drukkinn mann.
←  Job (12/42)  →