Galatians (1/6) → |
1. | Páll postuli _ ekki sendur af mönnum né að tilhlutun manns, heldur að tilhlutun Jesú Krists og Guðs föður, sem uppvakti hann frá dauðum _ |
2. | og allir bræðurnir, sem með mér eru, heilsa söfnuðunum í Galatalandi. |
3. | Náð sé með yður og friður frá Guði föður og Drottni vorum Jesú Kristi, |
4. | sem gaf sjálfan sig fyrir syndir vorar, til þess að frelsa oss frá hinni yfirstandandi vondu öld, samkvæmt vilja Guðs vors og föður. |
5. | Honum sé dýrð um aldir alda, amen. |
6. | Mig furðar, að þér svo fljótt látið snúast frá honum, sem kallaði yður í náð Krists, til annars konar fagnaðarerindis, |
7. | sem þó er ekki til; heldur eru einhverjir að trufla yður og vilja umhverfa fagnaðarerindinu um Krist. |
8. | En þótt jafnvel vér eða engill frá himni færi að boða yður annað fagnaðarerindi en það, sem vér höfum boðað yður, þá sé hann bölvaður. |
9. | Eins og vér höfum áður sagt, eins segi ég nú aftur: Ef nokkur boðar yður annað fagnaðarerindi en það, sem þér hafið veitt viðtöku, þá sé hann bölvaður. |
10. | Er ég nú að reyna að sannfæra menn eða Guð? Er ég að leitast við að þóknast mönnum? Ef ég væri enn að þóknast mönnum, þá væri ég ekki þjónn Krists. |
11. | Það læt ég yður vita, bræður, að fagnaðarerindið, sem ég hef boðað, er ekki mannaverk. |
12. | Ekki hef ég tekið við því af manni né látið kenna mér það, heldur fengið það fyrir opinberun Jesú Krists. |
13. | Þér hafið heyrt um háttsemi mína áður fyrri í Gyðingdóminum, hversu ákaflega ég ofsótti söfnuð Guðs og vildi eyða honum. |
14. | Ég fór lengra í Gyðingdóminum en margir jafnaldrar mínir meðal þjóðar minnar og var miklu vandlætingasamari um erfikenningu forfeðra minna. |
15. | En þegar Guði, sem hafði útvalið mig frá móðurlífi og af náð sinni kallað, |
16. | þóknaðist að opinbera mér son sinn, til þess að ég boðaði fagnaðarerindið um hann meðal heiðingjanna, þá ráðgaðist ég eigi við neinn mann, |
17. | ekki fór ég heldur upp til Jerúsalem til þeirra, sem voru postular á undan mér, heldur fór ég jafnskjótt til Arabíu og sneri svo aftur til Damaskus. |
18. | Síðan fór ég eftir þrjú ár upp til Jerúsalem til að kynnast Kefasi og dvaldist hjá honum hálfan mánuð. |
19. | Engan af hinum postulunum sá ég, heldur aðeins Jakob, bróður Drottins. |
20. | Guð veit, að ég lýg því ekki, sem ég skrifa yður. |
21. | Síðan kom ég í héruð Sýrlands og Kilikíu. |
22. | Ég var persónulega ókunnur kristnu söfnuðunum í Júdeu. |
23. | Þeir höfðu einungis heyrt sagt: ,,Sá sem áður ofsótti oss, boðar nú trúna, sem hann áður vildi eyða.``Og þeir vegsömuðu Guð vegna mín. |
24. | Og þeir vegsömuðu Guð vegna mín. |
Galatians (1/6) → |