| ← Psalms (130/150) → |
| 1. | [Ωιδη των Αναβαθμων.] Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε. |
| 2. | Κυριε, εισακουσον της φωνης μου· ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου. |
| 3. | Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη; |
| 4. | Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται. |
| 5. | Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου. |
| 6. | Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην. |
| 7. | Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον· διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ' αυτω· |
| 8. | και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου. |
| ← Psalms (130/150) → |