← Lamentations (3/5) → |
1. | Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της ραβδου του θυμου αυτου. |
2. | Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως. |
3. | Ναι, κατ' εμου εστραφη· κατ' εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν. |
4. | Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου· συνετριψε τα οστα μου. |
5. | Ωικοδομησε κατ' εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον. |
6. | Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους. |
7. | Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω· εβαρυνε τας αλυσεις μου. |
8. | Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου. |
9. | Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου. |
10. | Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις. |
11. | Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην. |
12. | Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος. |
13. | Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου. |
14. | Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν. |
15. | Με εχορτασε πικριαν· με εμεθυσεν αψινθιον. |
16. | Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας· με εκαλυψε με σποδον. |
17. | Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου· ελησμονησα το αγαθον. |
18. | Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου. |
19. | Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην. |
20. | Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι. |
21. | Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα· |
22. | Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου. |
23. | Ανανεονονται εν ταις πρωιαις· μεγαλη ειναι η πιστοτης σου. |
24. | Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου· δια τουτο θελω ελπιζει επ' αυτον. |
25. | Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον. |
26. | Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου. |
27. | Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου. |
28. | Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ' αυτον. |
29. | Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις. |
30. | Θελει δωσει την σιαγονα εις τον ραπιζοντα αυτον· θελει χορτασθη απο ονειδισμου. |
31. | Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα· |
32. | Αλλ' εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου. |
33. | Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων. |
34. | Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης. |
35. | Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου· |
36. | Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου· ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα. |
37. | Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος; |
38. | Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα; |
39. | Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου; |
40. | Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον. |
41. | Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες, |
42. | Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν· συ δεν μας συνεχωρησας. |
43. | Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας· εφονευσας, δεν εφεισθης. |
44. | Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων. |
45. | Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων. |
46. | Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ' ημας. |
47. | Φοβος και λακκος ηλθον εφ' ημας, ερημωσις και συντριμμος. |
48. | Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου. |
49. | Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν, |
50. | Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου. |
51. | Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου. |
52. | Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον. |
53. | Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ' εμε. |
54. | Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου· ειπα, Απερριφθην. |
55. | Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου. |
56. | Ηκουσας την φωνην μου· μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου. |
57. | Επλησιασας καθ' ην ημεραν σε επεκαλεσθην· ειπας, Μη φοβου. |
58. | Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου· ελυτρωσας την ζωην μου. |
59. | Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον· κρινον την κρισιν μου. |
60. | Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου. |
61. | Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου· |
62. | Τους λογους των επανισταμενων επ' εμε και τας μελετας αυτων κατ' εμου ολην την ημεραν. |
63. | Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται· εγω ειμαι το ασμα αυτων. |
64. | Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων. |
65. | Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν· σου επ' αυτους. |
66. | Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου. |
← Lamentations (3/5) → |