←  Psalms 50/150   →
خدا، خداوند خدا سخن می گوید و همۀ مردم روی زمین را، از شرق تا غرب، فرا می خواند. .1
خدا در جلال خود از سهیون که کمال زیبایی است ظاهر شده است. .2
خدای ما می آید و سکوت نخواهد نمود. آتش سوزنده پیش روی او و طوفانِ شدید گرداگرد او می باشد. .3
او آسمان ها را از بالا و زمین را فرا می خواند تا قوم برگزیدۀ خود را داوری کند. .4
او می فرماید: «مقدسانِ مرا جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته اند.» .5
آسمان ها از انصاف او خبر می دهند، زیرا خدا خود داور است. .6
«ای قوم برگزیدۀ من بشنو! و ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تو من هستم. .7
در مورد قربانی هایت تو را سرزنش نمی کنم و قربانی های سوختنی تو همواره در نظر من است. .8
گاوی از خانۀ تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو، .9
زیرا که تمامی حیوانات جنگل و رمه هائی که بر هزاران کوه می باشند، به من تعلق دارند. .10
همه پرندگان کوهها را می شناسم و جانوران صحرا متعلق به من هستند. .11
اگر گرسنه هم می بودم به تو نمی گفتم، زیرا که جهان و هرچه که در آن است متعلق به من است. .12
مگر من گوشت گاوها را می خورم و یا خون بزها را می نوشم؟ .13
قربانی واقعی تو، شکر و سپاس به خداست. به وعده های که به قادر مطلق داده ای وفا کن. .14
در روز تنگی مرا بخوان تا ترا نجات دهم و تو مرا ستایش کنی.» .15
اما خدا به شریر می فرماید: «ترا چه کار است که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟ .16
چونکه تو از تأدیب نفرت داشته ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته ای. .17
وقتی دزد را می بینی با او همراهی می کنی و با زناکاران همنشین هستی. .18
دهان خود را به شرارت باز می کنی و زبان تو حیله را اختراع می کند. .19
آماده هستی تا به ضد برادر خود سخن گویی و دربارۀ پسر مادر خویش غیبت کنی. .20
این را کردی و من چیزی نگفتم. پس گمان کردی که من هم مثل تو هستم. لیکن ترا سرزنش می کنم و این را به ترتیب پیش نظر تو می نهم. .21
ای کسانی که خدا را فراموش کرده اید، در این تفکر کنید! مبادا شما را بدرم و نجات دهنده ای نباشد. .22
هر که قربانی سپاسگزاری را بگذراند مرا احترام می نماید، و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات را از طرف خدا می بیند.» .23
←  Psalms 50/150   →