←  Lamentations 3/5   →
من آن کسی هستم که از خشم و غضب خدا رنج و مصیبت دیده ام. .1
او مرا در اعماق تاریکی بُرد که دیگر روشنی را نمی بینم. .2
او بر ضد من برخاسته است و دست او برای زدن من همیشه بالا است. .3
گوشت و پوست بدن مرا فرسوده ساخته و استخوانهایم را شکسته است. .4
به سختی و مشقت گرفتارم کرده است .5
و مرا مانند کسی که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است. .6
به دَورم دیوار کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی توانم فرار کنم. .7
هرقدر برای کمک دعا و زاری می کنم، او دعایم را نمی پذیرد. .8
راه مرا از هر سو با دیوارهای سنگی مسدود و پُر از پیچ و خم ساخته است. .9
او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله بر من آماده است. .10
مرا از راهم به گوشه ای برد و پاره پاره نمود و رهایم کرد. .11
کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد. .12
تیرهایش در اعماق قلبم فرو رفتند. .13
مردم مرا مسخره می کنند و تمام روز به من می خندند. .14
با سختیها و مصیبت ها زندگی را برای من تلخ ساخته است. .15
رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگچل شکست. .16
سعادت و سلامتی را از من گرفته است. .17
گفتم: «همه چیز من زوال شد و امید من از خداوند قطع گردید.» .18
وقتی دربدری و مصیبتهای خود را بیاد می آورم، زندگی به کامم تلخ می شود. .19
همیشه به آن ها فکر می کنم و جانم در من پریشان گشته است. .20
اما با اینهم، وقتی رنجهایم به یادم می آیند، نا امید نمی شوم: .21
از مهربانی های خداوند است که از بین نرفته ایم، زیرا که رحمت های او بی پایان است. .22
مهربانی و رحمت او هر صبح تازه است و وفاداری او عظیم. .23
خداوند همه چیز من است، بنابراین بر او امیدوارم. .24
خداوند بر کسانی که بر او توکل دارند و در طلب او هستند، مهربان است. .25
پس بهتر است که انسان امیدوار باشد در خاموشی منتظر باشد تا خداوند او را نجات بدهد. .26
برای انسان بهتر است که یوغ سختیها را در جوانی خود متحمل گردد. .27
به تنهایی بنشیند و خاموش باشد، زیرا که او آنرا بر وی نهاده است. .28
پس در حضور خداوند فروتن شده، شاید هنوز امیدی باقی باشد. .29
وقتی کسی بخواهد او را بزند، رخسارۀ خود را پیش کند و اهانت را تحمل نماید. .30
زیرا خداوند او را برای همیشه ترک نمی کند. .31
هرچند خداوند کسی را محزون سازد، لیکن از روی کثرت مهربانی های خود بر او رحمت خواهد فرمود. .32
چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند و محزون نمی سازد. .33
وقتی اسیران و ستمدیدگان جهان پایمال می شوند، .34
هنگامی که حق یک انسان در حضور خداوند متعال تلف می گردد .35
و زمانی که در حق شخصی در محکمه بی عدالتی می شود، خداوند همۀ این را می بیند. .36
هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند اجراء نمی شود. .37
خیر و شر فقط به فرمان خداوند متعال نازل می شود. .38
پس چرا یک انسان فانی از جزائی که بخاطر گناهان خود می بیند، شکایت کند؟ .39
بیائید رفتار و کردار خود را در زندگی بررسی کنیم و بیازمائیم و بسوی خداوند بازگردیم. .40
بیائید با تمام قلب، دست دعا را بسوی خدائی که در آسمان است، بلند کنیم .41
و بگوئیم: «ای خداوند، چون ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده ایم، تو ما را نبخشیده ای. .42
با خشم و غضب در تعقیب ما بوده ای و بیرحمانه ما را هلاک کردی. .43
چون بر ما خشمگین بودی خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسند. .44
تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و مواد فاضله ساختی. .45
تمام دشمنان ما، به ما اهانت می کنند. .46
با هلاکت و بربادی روبرو شده ایم و خوف وحشت ما را فرا گرفته است. .47
بخاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست. .48
اشک از چشمانم بدون وقفه جاریست و باز نمی ایستد .49
تا خداوند از آسمان به پائین بنگرد و حال ما را ببیند. .50
دلم بخاطر حال رقتبار دختران جوان اورشلیم مالامالِ غم است. .51
دشمنان مرا همچون پرنده ای بدام انداختند، در حالیکه آزاری به آن ها نرسانده ام. .52
مرا زنده در چاه افگندند و بر سرم سنگها را ریختند. .53
آب از سرم گذشت و فکر کردم که می میرم. .54
ای خداوند، از اعماق چاه پیش تو گریه و زاری کردم. .55
فریاد مرا شنیدی و به ناله های من گوش دادی. .56
وقتی بحضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: «نترس!» .57
خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی. .58
تو ای خداوند، شاهد ظلم هائی که در حق من کرده اند، بوده ای، پس به داد من برس و به دعوای من رسیدگی کن. .59
تو می دانی که دشمنان همه از من نفرت دارند و علیه من دسیسه می سازند. .60
خداوندا، تو شنیده ای که آن ها چگونه به من اهانت کرده و علیه من توطئه چیده اند. .61
دشمنانم تمام روز در بارۀ من سخنان زشت می گویند و برای آزار من نقشه می کشند. .62
در همه حال به من می خندند و مسخره ام می کنند. .63
خداوندا، آن ها را به سزای اعمال شان برسان. .64
آن ها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند. .65
با خشم و غضب آن ها را تعقیب کن و از روی زمین محو ساز.» .66
←  Lamentations 3/5   →