← Psalms (92/150) → |
1. | Ya RAB, sana şükretmek, Ey Yüceler Yücesi, adını ilahilerle övmek, Sabah sevgini, Gece sadakatini, On telli sazla, çenk ve lirle duyurmak ne güzel! |
4. | Çünkü yaptıklarınla beni sevindirdin, ya RAB, Ellerinin işi karşısında sevinç ilahileri okuyorum. |
5. | Yaptıkların ne büyüktür, ya RAB, Düşüncelerin ne derin! |
6. | Aptal insan bilemez, Budala akıl erdiremez: |
7. | Kötüler mantar gibi bitse, Suçlular pıtrak gibi açsa bile, Bu onların sonsuza dek yok oluşu demektir. |
8. | Ama sen sonsuza dek yücesin, ya RAB. |
9. | Ya RAB, düşmanların kesinlikle, Evet, kesinlikle yok olacak, Suç işleyen herkes dağılacak. |
10. | Beni yaban öküzü kadar güçlü kıldın, Taze zeytinyağını başıma döktün. |
11. | Gözlerim düşmanlarımın bozgununu gördü, Kulaklarım bana saldıran kötülerin sonunu duydu. |
12. | Doğru insan hurma ağacı gibi serpilecek, Lübnan sediri gibi yükselecek. |
13. | RABbin evinde dikilmiş, Tanrımızın avlularında serpilecek. |
14. | Böyleleri yaşlanınca da meyve verecek, Taptaze ve yeşil kalacaklar. |
15. | ‹‹RAB doğrudur! Kayamdır benim! O'nda haksızlık bulunmaz!›› diye duyuracaklar. |
← Psalms (92/150) → |