| ← Psalms (79/150) → |
| 1. | Ey Tanrı, uluslar senin yurduna saldırdı, Kutsal tapınağını kirletti, Yeruşalimi taş yığınına çevirdi. |
| 2. | Kullarının ölülerini yem olarak yırtıcı kuşlara, Sadık kullarının etini yabanıl hayvanlara verdiler. |
| 3. | Kanlarını su gibi akıttılar Yeruşalimin çevresine, Onları gömecek kimse yok. |
| 4. | Komşularımıza yüzkarası, Çevremizdekilere eğlence ve oyuncak olduk. |
| 5. | Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi sürecek öfken, Alev gibi yanan kıskançlığın? |
| 6. | Öfkeni seni tanımayan ulusların, Adını anmayan ülkelerin üzerine dök. |
| 7. | Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler, Yurdunu viraneye çevirdiler. |
| 8. | Atalarımızın suçlarını artık önümüze sürme, Sevecenliğini hemen göster bize, Çünkü tükendikçe tükendik. |
| 9. | Yardım et bize yüce adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı, Kurtar bizi adın uğruna, bağışla günahlarımızı! |
| 10. | Niçin uluslar, ‹‹Nerede onların Tanrısı?›› diye konuşsun, Kullarının dökülen kanının öcünü alacağını bilsinler, Gözlerimizle bunu görelim! |
| 11. | Tutsakların iniltisi senin katına erişsin, Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanları. |
| 12. | Komşularımızın sana ettikleri hakareti Yedi kat iade et bağırlarına, ya Rab! |
| 13. | Bizler, kendi halkın, otlağının koyunları Sonsuza dek şükredeceğiz sana, Kuşaklar boyunca övgülerini dilimizden düşürmeyeceğiz. |
| ← Psalms (79/150) → |