| ← Psalms (77/150) → |
| 1. | Yüksek sesle Tanrıya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye. |
| 2. | Sıkıntılı günümde Rabbe yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü. |
| 3. | Tanrıyı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. |iSela |
| 4. | Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum. |
| 5. | Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum. |
| 6. | Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım: |
| 7. | ‹‹Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi? |
| 8. | Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık? |
| 9. | Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?›› |iSela |
| 10. | Sonra kendi kendime, ‹‹İşte benim derdim bu!›› dedim, ‹‹Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.›› |
| 11. | RABbin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım. |
| 12. | Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım. |
| 13. | Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur? |
| 14. | Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin. |
| 15. | Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. |iSela |
| 16. | Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi. |
| 17. | Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu. |
| 18. | Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı. |
| 19. | Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi. |
| 20. | Musa ve Harun'un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün. |
| ← Psalms (77/150) → |