| ← Psalms (35/150) → |
| 1. | Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, Benimle savaşanlarla sen savaş! |
| 2. | Al küçük kalkanla büyük kalkanı, Yardımıma koş! |
| 3. | Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, ‹‹Seni ben kurtarırım›› de bana! |
| 4. | Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler! |
| 5. | Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, RABbin meleği artlarına düşsün! |
| 6. | Karanlık ve kaygan olsun yolları, RABbin meleği kovalasın onları! |
| 7. | Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, Nedensiz çukur kazdılar, |
| 8. | Başlarına habersiz felaket gelsin, Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, Felakete uğrasınlar. |
| 9. | O zaman RABde sevinç bulacağım, Beni kurtardığı için coşacağım. |
| 10. | Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: ‹‹Senin gibisi var mı, ya RAB, Mazlumu zorbanın elinden, Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?›› |
| 11. | Kötü niyetli tanıklar türüyor, Bilmediğim konuları soruyorlar. |
| 12. | İyiliğime karşı kötülük ediyor, Yalnızlığa itiyorlar beni. |
| 13. | Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi. |
| 15. | Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, Durmadan didiklediler beni. |
| 16. | Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, Diş gıcırdattılar bana. |
| 17. | Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? Kurtar canımı bunların saldırısından, Hayatımı bu genç aslanlardan! |
| 18. | Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim. |
| 19. | Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, Göz kırpmasınlar birbirlerine Nedensiz benden nefret edenler. |
| 20. | Çünkü barış sözünü etmez onlar, Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına. |
| 21. | Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: ‹‹Oh! Oh!›› diyorlar, ‹‹İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!›› |
| 22. | Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, Ya Rab, benden uzak durma! |
| 23. | Uyan, kalk savun beni, Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rabbim! |
| 24. | Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! Gülmesinler halime! |
| 25. | Demesinler içlerinden: ‹‹Oh! İşte buydu dileğimiz!››, Konuşmasınlar ardımdan: ‹‹Yedik başını!›› diye. |
| 26. | Utansın kötü halime sevinenler, Kızarsın yüzleri hepsinin; Gururla karşıma dikilenler Utanca, rezalete bürünsün. |
| 27. | Benim haklı çıkmamı isteyenler, Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; Şöyle desinler sürekli: ‹‹Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!›› |
| 28. | O zaman gün boyu adaletin, Övgülerin dilimden düşmeyecek. |
| ← Psalms (35/150) → |