| ← Psalms (2/150) → |
| 1. | Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar? |
| 2. | Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RABbe ve meshettiği krala karşı. |
| 3. | ‹‹Koparalım onların kayışlarını›› diyorlar, ‹‹Atalım üzerimizden bağlarını.›› |
| 4. | Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor. |
| 5. | Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor |
| 6. | Ve, ‹‹Ben kralımı Kutsal dağım Siyona oturttum›› diyor. |
| 7. | RABbin bildirisini ilan edeceğim: Bana, ‹‹Sen benim oğlumsun›› dedi, ‹‹Bugün ben sana baba oldum. |
| 8. | Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim. |
| 9. | Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.›› ‹‹Güdeceksin››. |
| 10. | Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın! |
| 11. | RABbe korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin. |
| 12. | Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara! |
| ← Psalms (2/150) → |