| ← Psalms (141/150) → |
| 1. | Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver! |
| 2. | Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün! |
| 3. | Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru! |
| 4. | Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım. |
| 5. | Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır. |
| 6. | Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi. |
| 7. | Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına. |
| 8. | Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma! |
| 9. | Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından. |
| 10. | Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler. |
| ← Psalms (141/150) → |