←  Psalms (106/150)  →
1. Övgüler sunun, RABbe! RABbe şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.
2. RABbin büyük işlerini kim anlatabilir, Kim Ona yeterince övgü sunabilir?
3. Ne mutlu adalete uyanlara, Sürekli doğru olanı yapanlara!
4. Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, Onları kurtardığında ilgilen benimle.
5. Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, Ulusunun sevincini, Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
6. Atalarımız gibi biz de günah işledik, Suç işledik, kötülük ettik.
7. Atalarımız Mısırdayken Yaptığın harikaları anlamadı, Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.
8. Buna karşın RAB gücünü göstermek için, Adı uğruna kurtardı onları.
9. Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz, Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde, Çölde yürür gibi.
10. Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
11. Sular yuttu hasımlarını, Hiçbiri kurtulmadı.
12. O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar, Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.
13. Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular, Öğüt vermesini beklemediler.
14. Özlemle kıvrandılar çölde, Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.
15. Tanrı onlara istediklerini verdi, Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
16. Onlar ordugahlarında Musayı, RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,
17. Yer yarıldı ve Datanı yuttu, Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.
18. Ateş kavurdu onları izleyenleri, Alev yaktı kötüleri.
19. Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde, Dökme bir puta tapındılar.
20. Tanrının yüceliğini, Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
21. Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı, Mısırda yaptığı büyük işleri,
22. Ham ülkesinde yarattığı harikaları, Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
23. Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak, Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.
24. Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, Tanrının verdiği söze inanmadılar.
25. Çadırlarında söylendiler, Dinlemediler RABbin sesini.
26. Bu yüzden RAB elini kaldırdı Ve çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
28. Sonra Baal-Peora bel bağladılar, Ölülere sunulan kurbanları yediler.
29. Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla, Salgın hastalık çıktı aralarında.
30. Ama Pinehas kalkıp araya girdi, Felaketi önledi.
31. Bu doğruluk sayıldı ona, Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
32. Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;
33. Çünkü onu sinirlendirdiler, O da düşünmeden konuştu.
34. RABbin onlara buyurduğu gibi Yok etmediler halkları,
35. Tersine öteki uluslara karıştılar, Onların törelerini öğrendiler.
36. Putlarına taptılar, Bu da onlara tuzak oldu.
37. Oğullarını, kızlarını Cinlere kurban ettiler.
38. Kenan putlarına kurban olsun diye Oğullarının, kızlarının kanını, Suçsuzların kanını döktüler; Ülke onların kanıyla kirlendi.
39. Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
40. RABbin öfkesi parladı halkına karşı, Tiksindi kendi halkından.
41. Onları ulusların eline teslim etti. Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
42. Düşmanları onları ezdi, Boyun eğdirdi hepsine.
43. RAB onları birçok kez kurtardı, Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
44. RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla Yakarışlarını duyunca.
45. Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
46. Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
47. Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, Topla bizi ulusların arasından. Kutsal adına şükredelim, Yüceliğinle övünelim.
48. Öncesizlikten sonsuza dek, İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin. RAB'be övgüler olsun!
←  Psalms (106/150)  →