←  Proverbs (18/31)  →
1. Geçimsiz kişi kendi çıkarı peşindedir, İyi öğüde hep karşı çıkar.
2. Akılsız kişi bir şey anlamaktan çok Kendi düşüncelerini açmaktan hoşlanır.
3. Kötülüğü aşağılanma, Ayıbı utanç izler.
4. Bilge kişinin ağzından çıkan sözler derin sular gibidir, Bilgelik pınarı da coşkun bir akarsu.
5. Kötüyü kayırmak da, Suçsuzdan adaleti esirgemek de iyi değildir.
6. Akılsızın dudakları çekişmeye yol açar, Ağzı da dayağı davet eder.
7. Akılsızın ağzı kendisini mahveder, Dudakları da canına tuzaktır.
8. Dedikodu tatlı lokma gibidir, İnsanın ta içine işler.
9. İşini savsaklayan kişi Yıkıcıya kardeştir.
10. RABbin adı güçlü kuledir, Ona sığınan doğru kişi için korunaktır.
11. Zengin servetini bir kale, Aşılmaz bir sur sanır.
12. Yürekteki gururu düşüş, Alçakgönüllülüğü ise onur izler.
13. Dinlemeden yanıt vermek Ahmaklık ve utançtır.
14. İnsanın ruhu hastalıkta ona destektir. Ama ezik ruh nasıl dayanabilir?
15. Akıllı kişi bilgiyi satın alır, Bilgenin kulağı da bilgi peşindedir.
16. Armağan, verenin yolunu açar Ve kendisini büyüklerin önüne çıkartır.
17. Duruşmada ilk konuşan haklı görünür, Başkası çıkıp onu sorgulayana dek.
18. Kura çekişmeleri sona erdirir, Güçlü rakipleri uzlaştırır.
19. Gücenmiş kardeş surlu kentten daha zor elde edilir. Çekişme sürgülü kale kapısı gibidir.
20. İnsanın karnı ağzının meyvesiyle, Dudaklarının ürünüyle doyar.
21. Dil ölüme de götürebilir, yaşama da; Konuşmayı seven, dilin meyvesine katlanmak zorundadır.
22. İyi bir eş bulan iyilik bulur Ve RABbin lütfuna erer.
23. Yoksul acınma dilenir, Zenginin yanıtıysa serttir.
24. Yıkıma götüren dostlar vardır, Ama öyle dost var ki, kardeşten yakındır insana. yıkıma gider››.
←  Proverbs (18/31)  →