←  Proverbs (14/31)  →
1. Bilge kadın evini yapar, Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.
2. Doğru yolda yürüyen, RABden korkar, Yoldan sapan, RABbi hor görür.
3. Ahmağın sözleri sırtına kötektir, Ama bilgenin dudakları kendisini korur.
4. Öküz yoksa yemlik boş kalır, Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.
5. Güvenilir tanık yalan söylemez, Yalancı tanıksa yalan solur.
6. Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.
7. Akılsız kişiden uzak dur, Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.
8. İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.
9. Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, Dürüstler ise iyi niyetlidir.
10. Yürek kendi acısını bilir, Sevinciniyse kimse paylaşmaz.
11. Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.
12. Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.
13. Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.
14. Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
15. Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.
16. Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.
17. Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.
18. Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.
19. Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.
20. Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.
21. Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!
22. Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
23. Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.
24. Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır. ‹‹Akılsızların çelengiyse ahmaklıktır››.
25. Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.
26. RABden korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.
27. RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
28. Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.
29. Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.
30. Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.
31. Muhtacı ezen, Yaradanını hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradanı yüceltir.
32. Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
33. Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.
34. Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.
35. Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.
←  Proverbs (14/31)  →